KTOEÖS Meclis önünde dün baskýn bir eylem yaptý. Baskýn diyorum, çünkü yapýlan bu eylem önceden basýna hiçbir þekilde duyurulmadý. Buna gerekçe olarak ülkedeki demokrasi anlayýþý gösterildi. Yani Sendika yöneticileri demokrasinin tam olmadýðýný vurgulamak istedi. Tabii bunu yaparken de kendileri de demokrasiye gölge düþürmüþ oldular. Çünkü basýna duyurulmadan, hiç kimseye haber verilmeden, ani olarak yapýlan eylem, demokrasiden uzak bir anlayýþýn ürünü diye düþünüyorum.
Yapýlan eylem, aslýnda “Göç Yasasý” olarak nitelenen ve mevcut hükümet tarafýndan en son çýkarýlan yasaya karþý gelmek ve demokratik tepkilerini ortaya koymak için yapýlan bir eylemdi.
Geçmiþe þöyle bir baktýðýmýzda öðretmen sendikalarý ve diðer sendikalarýn buna benzer birçok eylem yaptýklarýný görüyoruz. “Yýkým Paketleri” , “Göç Yasalarý” gibi…
Hükümetler ne zaman bir paket uygularsa, sendikalar, “Türkiye tarafýndan dayatýldýðý” gerekçesiyle ya “Yýkým Paketi” ya da “Göç Paketi” diye karþýlarýna durmuþlardý. 40 yýldýr da ayný terane… Nedense bitip gitmedi bu paketler…
Hep gençlerin “ada”yý terk edip gittiðini veya gideceðini, baþka diyarlara göç edeceklerini vurguladýlar… Gidenler de olmadý deðil… Ama gençlerimiz her þeye raðmen ülkelerine sahip çýkýyor ve burayý seviyorlar… Bana göre onlarý yanlýþ yönlendirmelerle deðil, ülkelerine sevgi duyarak ve sahip çýkmalarýný aþýlamak lazým. Neticede burasý bizim vatanýmýz. Kimsenin de burayý býrakýp gitmeyeceðine göre çözüm üretip ülkeye sahip çýkmak zorundayýz. Bu bilinçle ve bu anlayýþla hareket etmeliyiz...
Göç Yasasý dýþýnda öðretmenlerin vurguladýklarý baþka bir konu vardý. Ve bana göre de bu konuda çok haklýydýlar: “Hayat Pahalýlýðý Düzenlemesi”nin yanlýþlýðý…
Sendika Baþkaný Tahir Gökçebel, öðretmenlerin görevli bulunduklarý okullara gidebilmek için araçlarýna koyacaklarý yakýt paralarýnýn olmadýðýný belirtti. Belki anlam olarak biraz abartýya kaçtý bu söylem ama maaþlarýn yetersizliði ancak bu þekilde anlatýlabilirdi.
Memurlar son 10 yýldýr hiçbir artýþ almadý. Bunun sebebini daðdaki çoban bile biliyor.
Hatýrlayacaksýnýz: Yaklaþýk 10 yýl önce dönemin Baþbakanýna TC Baþbakanýn “Senin maaþýn ne kadar?” diye bir sorusu olmuþtu. Bunu sormanýn amacý Türkiye basýnýnda çýkan yanlýþ bir haberdi. O habere göre KKTC’de bir müdürün o dönem için 10 bin TL aylýk maaþ aldýðý yazýlmýþ ve adadaki tüm memurlarýn bu kadar maaþ aldýðý yer almýþtý.
Oysa 13. Maaþ ve eþinin maaþýyla birlikte sadece o aya karþýlýk gelen 10 bin liralýk maaþ basýna yanlýþ aksettirilmiþ ve sanki KKTC’de tüm memurlarýn ayda 10 bin TL maaþ almasý gibi anlatýlmýþtý. Bunun üzerine de basýn karþýsýnda sayýn baþbakan KKTC Baþbakanýna “Senin maaþýn ne kadar?” sorusunu sormuþtu. Tabii bu tarz tüm KKTC Halkýnýn gücüne gitmiþti. Çünkü doðru bir yaklaþým deðildi.
Ýþte o gün bu gündür, KKTC’de maaþlar hiç artmadý. Artýrýlmadý… Hep yerinde saydý maaþlar… Çünkü musluðun baþýndakiler musluðu iyice kýsmýþtý. Musluk artýk “þarýl þarýl” deðil, “damla damla” akýyordu.
Dün çýkan bir habere göre de KKTC maaþlarý ile Türkiye maaþlarý eþitlenmiþ. Hatta býrakýn eþitlenmeyi bizim öðretmen ve polis maaþlarý Türkiye’den daha aþaðýda kaldý. Oysa TC ile KKTC arasýnda müthiþ bir alým gücü farký var. KKTC, Türkiye’ye göre çok daha pahalý bir ülke. Bunun sebebi de KKTC’de üretimin az olmasý ve birçok ürünün Türkiye’den getirilmesi… Hal böyle olunca da araya gümrük masraflarý, yol masraflarý, nakliye ve aracýlar giriyor. Ýster istemez Türkiye’de 2 liraya satýlan ürün KKTC’de 4 veya 5 liraya satýlýyor. Yani yüzde yüzden daha fazla bir zam geliyor.
Dolayýsýyla KKTC’de alým gücü zayýflýyor. Giyim ve gýda ürünleri bu þekilde olduðu için KKTC’de inanýlmaz bir pahalýlýk ortaya çýkýyor. Böyle olunca da memurlarýmýz ister istemez meclisin önünde zincirli eylemler yapýyor…
Öðretmenler 2 Bin 200 TL maaþ alýyor. Bu ücretin yarýsý da görev yerlerine gidebilmek için benzin veya taksi parasý veriliyor. Ev kiralarý ayda Bin TL, benzin, elektrik, temel gýda maddeleri fahiþ derece yüksek…
Yasada “Öðretmenlerin ulaþým giderleri devlet tarafýndan giderilir.” maddesi olmasýna raðmen, bu madde, asla hayata geçirilmiyor. Öðretmenler bu masrafý hep kendi ceplerinden karþýlýyor.
Öðretmenler, topluma yön veren ve toplumu eðiten kiþiler olduðu için, onlara mutlaka deðer ve önem verilmeli.
Zaten öðretmenlerin de çok bir þey istediði yok. Tek istedikleri: ”Saygýn meslek, yeterli ücret” Hükümetlerin de bunu çok görmemesi gerekir…