Yine gecenin namlusuna sürdüm sabahı
düşünürken sevdiklerimi
güneşin doğuşunu beklemeli
özlem ile hasret ile
göz kırpar mı bilmem dağların arkasından
beklemeli o yumuşaklığı sıcaklığı
bir sevgiliyi bekler gibi...



siz karanlık zannedersiniz geceyi
oysa ne de aydınlatır
benim ruhumu
ne de huzur verir o arsız gecenin gizemi...



yine gecenin namlusuna sürdüm sabahı
yine gece gece gelir aklıma vatan
bir uçtan bir uca o güzelim topraklar
kurdu kuşu börtü böceği
gelir aklıma güzel yurdum
hangi köşelerde ne tuzaklar
başı dumanlı dağlar belki uzaklar...



gece elini verir ruhunu verir
tüm gizemini verir sana
almak istersen gönlüne koymak istersen
ne karanlık ne de gece
bilirim hiç de yanlış yapmadı bana...



göğsümde uyuttum zaman zaman
kimi bebeleri mi
kimi zamanda sevdiğimi
on santimlik yere
sevdiğimle dünyalar sığdırdım
kıyamet kopacak oldu
göz yaşlarıyla vardım secdeye
baktım her yer merhamet doldu...



unutmamalı zamanı
bir de insanı bir de günahı
bir de yanlış yaptıklarımdan dilenen aman
dualarına sığdır
onlar unutur belki sana yaptıkları ahı
yine gecenin namlusuna sürdüm sabahı...