Yýllar önce sevgi üzerine okuduðum kitaplardan biriydi "Sevmek Dokunmaktýr'' sanýyorum yazarý Desmond Morris. Dokunmak ne müthiþ bir þey, tensel iletiþim. Ýki yüz üç yüz sayfalýk bir kitabýn en güzel özeti, baþlýðý sevmek dokunmaktýr. Kitabýn içinde hiç bir þey yazmasa, dokunmak kelimesinin baþýna istediðin þeyi getirerek çeþitlendir dur konularý...Yüreðe dokunmak, saçlara dokunmak, çocuklara dokunmak, çiçeklere dokunmak, böceklere dokunmak, insan insana dokunmak. Dünyadaki on güzel kitap baþlýðý yarýþmasý açýlsa, bu kesin ilk beþtedir...

Yüreklerine dokunabiliyor muyuz acaba insanlarýn? Bedensel temasýn ötesinde, ulvi bir duygu, müthiþ haz dolu bir þey. Gözlerin gözlere sevgi ile bakmasý ve karþýnýzda ki insanýn bakýþlarý ile yüreðinize dokunmasý...Yaratýcýmýz olan Allah bize ''Þah damarýmýzdan daha yakýn'' olduðunu söylüyorsa, alabildiðine dokunuyor demektir bize ve onun dokunduðu yerlerde de bereket oluyor. Sizi seven bir varlýðýn gözü üzerinizde, hata yapmanýzý istemiyor, nefsinizin esiri olmanýzý istemiyor...

Dikta Rejimleri; adýný ne koyarsanýz koyun, ister Faþizm, ister Komünizm, neden baþarýlý olamadýlar ve birer birer devrildiler hala da devrilmeye devam ediyorlar. Ekonomik olarak da, eðitim olarak da, sosyal hayat olarak da toplumda çok þey deðiþtirdiler belki, ama insanlara sevgi ile yaklaþamadýlar hiç bir zaman. Kendi halklarýnýn, insanlarýnýn yüreklerine dokunamadýlar, adeta bir korku imparatorluðu korku duvarlarý oluþturdular toplumlarýnda; Berlin Duvarý; ki seksen dokuz da yýkýlmýþtýr bir korku duvarý deðilde neydi sizce...Onlarýn bir Mevlana'larý yoktu, bir Yunus Emre'leri yoktu, bir Hacý Bektaþ'larý, Ahmet Yesevi'leri yoktu..

Bizler bu sitede gerek þiirlerimiz ile, gerek nesir eserlerimiz ile, birbirimizin ve diðer insanlarýn yüreklerine defalarca dokunduk ve yine dokunuyoruz. Çoðumuz birbirimizi görmedik belki ama, yazdýklarýmýzdan çizdiklerimiz den aramýzda bir sinerji oluþturduk. Hepimizin arkadaþ listesinde yüzlerce bay ve bayan arkadaþýmýz var. Sevgi saygý çerçevesinde devam ediyor dostluklarýmýz...

Ýlkokul sýralarýndayken ''Neþeli Ol ki'' ile birlikte bu þarkýyý da mutlaka söylemiþsinizdir. ''Dostluðun biz sevgisiyle toplandýk her an burda bu sevgi baðý kopmaz hiç daðýlsak bütün yurda ''Tabi insan o ilkokul arkadaþlarýnýn hiç biri ile görüþemiyor otuz kýrk sene sonra; belki bir iki istisna vardýr...

Kitaplar konusunda en büyük düþ kýrýklýklarýmdan biri Leo Buscaglia'nýn(Yaþamak sevmek öðrenmek kitabýnýn yazarý)intihar etmiþ olmasýdýr. Oysa o kadar sürükleyici ve güzeldi ki o kitap. Defalarca okuduktan sonra bir arkadaþa hediye ettim...

Sevgi ile birine bir þeye dokundunuz mu, o pozitif düþünceler mutlaka sizden o dokunduðunuz canlý veya cansýz varlýklara geçiyordur. Yurdunuzun topraklarýna bile ayaklarýnýz sevgi ile basýyorsa, bastýðýnýz o topraklarda mutlaka olumlu bir þeyler, güzel geliþmeler oluyor zamanla...

Kitaplardan belki teorik olarak sevgi ile ilgili bilgiler edinebilirsiniz, ama sevginin aslý hayatýn içindedir. Size sevgi ile bakan bir anane ya da dede, sýcak yürekli bir hala veya amca, baþka bir arkadaþ, birinin size zor durumdayken karþýlýk beklemeden yardým etmesi, sokakta ki bir kedinin ayaðýnýza sürtünmesi, sabahýn beþinde cývýl cývýl öten serçeler, bir dað köyünde sabah ezaný ile birlikte güneþin doðuþunu seyretmek...Demem o ki sevgi konusunda teori ve pratiði bir arada götürür pratiði de bir adým öne alýrsanýz belli bir ilerleme kaydetmiþsiniz demektir, ama yine de sevgi konusunda durmak bekleme yapmak asla yok yola devam. Yakýn bakalým yüreðinizin kandillerini. Tüm arkadaþlarýmýn kandilini de en içten dileklerimle kutlayayým sevgi ve saygýlarla birlikte...

NOT: Geçmiþ bir Kandil Günü kaleme alýnmýþtýr