Gecenin koynunda sekine buluyor insan hele de bir sevgilinin koynunda ise o an da bir de... Huzurdur gece, sessizliktir, sabýrdýr, zaferler çoðu zaman gece kazanýlýr, gece tutuþur aþkýn ateþi... Dað baþýnda bir köy evinde hele de bir ay ýþýðýnýn altýnda, sabaha doðru yelken açmak çimenlerin üstünde... Uzaktan çakallar ulusa bile aldýrmadan göz kýrpmak Hilale...


Kulaðýný topraða dayayýp da yerin derinliklerini dinlemek... Karýncalarýn ayak seslerini, arýlarýný výzýltýlarýný bir senfoni güzelliði ile ruhuna nakþetmek... Bundan daha güzel ne var? Gece kimi zaman simsiyahtýr, kimi zaman laciverttir... Bazý gecelerin sabahý bir türlü olmaz... Zordur yaþananlar... Bazý zamanda gecenin sonu huzurlu bir aydýnlýða ulaþýr insan...


Ruhunuzda fýrtýnalar koparken, o gecenin sessizliði az da olsa huzur verir insanýn ruhunun derinliklerine... Hele bir de ince ince tatlý bir müzik, alýr sizi götürür kim bilir nerelere... Ay dolunay olmuþ ya da hilal, ne fark eder? Iþýðýný salýyor ya hem dünyaya hem de ruhumuza...


Sabaha doðru, gece terk ederken aðaçlarý, çiçekleri böcekleri ve insanlarý, yeni baþlayan günün içinde de kim bilir, ne sürprizler karþýlayacaktýr, acý tatlý, bütün yaratýlmýþlarý... Ahhh gece ve gecenin güzellikleri... Kýsa bir zaman sonra yine baþ baþa kalacaðýz... Sonra yine terk edeceksiniz beni bir sonra ki gün ýþýyýnca.


Bir çýtýrtý, bir kuþ cývýltýsý, dað baþýnda bir tilkinin ayak sesi ya da bir baykuþunu uzun uzun sesini geceye vermesi... Aman, aman ha ay kardeþ, ne olur bulutu bu gün es geç de saklanma arkasýna... Sensiz de bir þey karalanmýyor o güzelim beyaz renkli kaðýtlara... Göz yaþlarýmýza batýrýp batýrýp yazsak da bir þeyler, yine de ruhu duymuyor geçmiþte sevdiklerimizin... Hüzün zaten hep kardeþ olmuþ yýllardan beri...


Ben geceye aþýk, gece bana... Çýkar mýyým gözlerimi kapatsam þu karþýda duran kocaman aya. Varsýn oradan da tekrar düþeyim þu ihtiyar dünyaya, kýrýlsýn kafam gözüm, yaralansýn bir yerlerim. Hiç olmazsa sordular mý, o gökteki muhteþem parlaðýn yüzünden derim...