Vay hayvan vayyyy dediğinizi duyar gibi oluyorum, duyarsız kaba insanlara... Aristo ’’İnsan düşünen bir hayvandır.’’ demiş, demiş de hiç iyi etmemiş... Aynı zamanda düşüncesiz de bir sürü insan var, hayvan kılığında... Bazı hayvanlar var ki insan onun davranışlarını görünce gerçekten utanıyor insanlığından...

İnsanın, düşünen bir hayvan olmasını bırakın, azıcık düşünen bir varlık olsa dünyada bu kadar insan savaşlarda birbirine silah çeker miydi? Kardeş kardeşi kan davası güderek öldürür müydü? Hemcinsler birbirleri ile sapık ilişkilere girer miydi? İnsan tam bir düşüncesizlik abidesi oluverir zaman zaman, bundan da gizli bir gurur duyar bazı kereler...

Yaşamak için öldüren hayvanlar, öldürmek için yaşayan insandan daha ağır basar, bence teraziye koyduğunuzda... Şu üç günlük dünyada paylaşamadığımız nedir? Şimdiye kadar gelmiş geçmiş yüz binlerce ünlü kişi, adı veya unvanı ne olursa olsun, ister Amerikan Başkanı, ister herhangi bir ülkenin Genelkurmay Başkanı ya da Başbakanı, ne götürmüşler yanlarında acaba ahirete giderken? Koca bir hiç en nihayetinde... Amelleri götürebildikleri, yapageldikleri iyi ve kötü işler...

Hayvanlar iç güdüleri ile hareket ederler. İnsan aklı olan, aklını verimli şekilde kullanmayı beceren tek varlık. İyi de o zaman kötülüğe nereden kayıyor bu akıllar... İyi olmak çok mu zor? Çok zor değil tabi ki kötü olmak çok kolay... İnsan nefsine uymaya görsün, herhangi birisine kötülük yapması içten bile değildir...

Otobüste ya da markette sıra beklerken birbirini iten insan, ne demeli bunlara... Hoop hemşehrim ayı mısın, sen? Deriz, deriz demesine de çoğu zamanda aldırmazlar hele de bilekleri kuvvetli ise bir kulaklarında girip de öbür kulaklarından çıkar...

Bir hayvan aç kaldı mı en fazla bir hayvanı yakalar ve öldürür, yer, karnı doyunca da bir daha acıkana kadar kimselere saldırmaz... Biz insanlar nasıl varlıklarız, nasıl yaratıklarız ki savaşlarda bir bomba ile yüz binlerce kişinin katili olabiliyoruz ve de bunu barış adına yaptığımızı iddia ediyoruz... Kan akıtmaya doymuyoruz, nefsimizin esiri olmuşuz yıllardır...

İnsan araştıran bir hayvandır, der Thales. Tabi ki araştırmadan bir ilerleme nasıl sağlasın bilimde, sanatta... Sokrates’de ’’İnsan sorgulayan bir hayvandır.’’ der... Faşizan Ülkelerde ki ceza evlerinde ne sorgular yapılıp da ne acılar çekilmekte, kimse dile getirmez bunları... Konfiçyus ’’İnsan öğrenen bir hayvandır.’’ der... Ancak bu öğrenme eğiliminin içine iyiyi de kötüyü de bir şekilde öğrenmek girecektir haliyle...

Birbirini öldürerek, birbirinin boğazını sıkarak, birbirinin ayağını kaydırmaya çalışarak, insan vahşileşiyor aslında, eğer ki böyle insanlık olacaksa, olmaz olsun... İnsanlığın lüzumu yok. Neyin lüzumu var o zaman, sevginin, merhametin, bağlılığın, dostluğun, arkadaşlığın hem de çok lüzumu var...