Mülkünden pay vereceðini vaat eden El karþýsýnda ahitçilere pay verilene kadar bir pay da verilse, beþ pay da daðýtýlsa; daðýlana kadar herkesin þansý eþitti. Ýþte süreç gerçekleþene kadar herkes bu eþit þansa oynuyordu.

Tamahýn, bencilliðe çaðrýnýn ve iç ses ile "sen pay sahibi olacaksýn. En büyük pay sahibi olan þanslý kiþi sensin" gibi beklentileri oluþan vaadin geciktikçe artan yoðunluðu kiþilerde algý çarpýlmasý ortaya koyuyordu. Algý yanýlsamasý El adamýný El gibi görmelerine neden oluyordu.

Beklentiyi oluþan kiþiyi (Ýbrahim-i-Nemrut-u) beklentinin kendisi gibi görüyorlardý. El gibi sanallýk izafesi, Firavun gibi Yakup gibi somutluða dönüp; beklenti, beklentiyi müjdeleyenle, beklentiyi mesaj kýlanla somutun kendisine izafe oluyordu

El malý ve El mülkü vekaleten birinin olmalýydý ki o da mülkü pay olarak kiþilere versindi. Bu saik ve beklentilerle El adamýný El yapmaya hazýrdýlar. Ve þu anda pay olarak daðýtýlacaðý düþünülen topluluk malý onun yediemininde emanetten görülmekle bu algý pekiþiyordu.

Bu algý bozulmasýyla artýk El adamý ne derse ahitti. Ve kolektife ait güçler mal mülk El adýna iradesi olan El sözcüsü olan El adamýnýndý. Bu beklenti ile El adamý zaten mal mülk sahibi olmuþtu. Ýþte bu süreç diðer tüm ilahi ittifaklardan, inançlardan, bu özellikleri nedenle tamamen ayrýlýr iman ahdiydi.

Keldani'lerin Ur kentinde ayrýlan bir çoban kült Ýbrahim üzerinde, Ýbrahim tanýklýðýnda Ýbrahim'in El 'i ile ahit yaparak Ur'dan ayrýlmýþlardý. "Beni tanýyana ahdimdir (sözümdür) mülkümden ahitlere pay vereceðim" diyen

Ýbrahim'in El 'i Ahililerini de bulup göç ettikten sonra yavaþ yavaþ aðýz deðiþir. Ýbrahim'in El 'i artýk baþka türlü konuþuyordu.

"Seni büyük bir topluluk yapacaðým. Seni kutsayýp sana ün kazandýracaðým. Bolluk bereket kaynaðý olacaksýn. Seni lanetleyecek olaný lanetleyeceðim" diyordu. Övgü vaat tehdit hepsi bir aradaydý. Vesselam böylece kolektif yapýlar türlü öykü, hikâye ve tecrübelerle özeleþip özel mülk sahiplerinin eline geçiyordu. Epey bir gürültü toz duman oluþuyordu.

Ortalýðýn tozu dumaný yatýþtýktan sonra, mülkü olanlarla mülkü olmayanlar eþ deyiþle mülkü olanlarla mülkü olanlara muhtaç mülkü olana çalýþmaya ve emrine girmeye amade yapýlar ortaya çýkmýþtý. Artýk huzur bozulmuþ mal mülk kavgalarý; mal mülk yüzünde ilk cinayetler, hýrsýzlýklar gasp darp baþlamýþtý.

Malý mülkü olan zengin maldan mülkten yoksunlar fakirdi. Böylece kolektiften özelleþen mülk sahipliði ve mülkten yoksunlukla tarih ilk zengin ve fakirleriyle tanýþmýþtý. Ne mülk sahibinde huzur kalmýþtý. Ne mülksüzlerde açlýk eksik oluyordu.

Bunca çeliþki karþýsýnda mal mülk sahibinin mülkü elinde tutmasý dahi zora girmiþti. Mülk sahibi mülkü elinde tutmak köleyi çalýþtýrmak için yaptýðý ahidin yetmediði yerde adaleti zülüm ile saðlayýp mülkünü koruyordu. Herkes þaþýrmýþtý bunca kötülükler nereden geliyordu? Kolektif sistemden dönüþen özel mülkiyetçi sistem zenginliði fakirliði iyi kötü çatýþmasýný tarihe armaðan etmiþti.

El ahdinin temeli teslimiyettir. Ýbrahim'in peþine düþenler El 'e ahitle teslim olanlar olmakla El adýna El sözcüsü olup El gibi konuþan Ýbrahim'e teslimdiler. Ýbrahim'in razý olduðu El 'in de razý olduðu kiþilerdi.

El kendisine teslim olanlar için ecir (sevap) olduðunu; kendisine teslim olanlar için korku olmadýðýný müjdeleyip vaat ediyordu. Teslim olmanýn alameti neydi? Taat, itaat, biat ve ibadet olucu uysallýk içindeki kiþilerin boyun eðici tevekkül içinde olmalarý alametti.

Ýlk mukavele ahitleri içinde El ona "Teslim ol" diyordu. Kime diyordu? El 'in iradesini duyup dinleyenlere diyordu. Kime teslim olacaklardý? Mülk sahibine. Neden?

Çünkü El onlara ait kolektif mülkü ele geçirmiþ, olanlarýn muhtaçlýklarýný eline almýþtý. Yani kiþilere eþeði (mülkü) kaybettirip vaat üzerinde yitikleri bulduracak olmanýn muktedirliðini kazanmýþtý.

El kiþilerin bu muhtaçlýklarý üzerinde muhtaçlýklarýna göre onlarý; mamur ederek, hayatýn en temel can noktasý olan açlýk ve korku üzerinden vuruyordu.

Örneðin; El teslim olanlara teslim olanlarýn iþ ve mesleklerini garanti edip; iþ ve meslekleri üzerinde en gerekli üretim verimliliði olan teknik ve teknolojilerin ayrýntýlarýna kadar öðretmiyordu.

Kiþileri doðaya muhtaçlýktan uzak tutmak için ekme, dikme, uðraþlarýný bilecekle herkese o topluma ait meslekleri, iþleri gereði ve layýðý gibi yapmalarýna vesile olmuyordu. Teslim olanlarý meslek erbabý yapmayýp teslim olanlarýn bolluk içinde yaþayacaklarýnýn müjdesini verip, vadini yapmýyordu.

Ya ne yapýyordu? El 'in mülk hakkýný ve sahipliðini tanýmanýzý istiyordu. Bu sahiplik içinde, sahiplerden acýma, merhamet, ihsan, lütuf ummanýzý, bu durum olan kadere katlanýp sabretmenizi istiyordu.

El iþine geldiði gibi mülkünden rýzk paylaþtýrýyordu. El 'in sahipliði ve paylaþtýrma iþi El'e yaptýrým gücü veriyordu. Dahasý "yeryüzünü El ahdi içinde El' e teslim olanlarla, yeryüzünü El mülkü (El topraklarý) yapana kadar size çapul ve öldürüþüme þart oldu" diyordu.

El doymuyordu. Ýnsanýn kendi emek ürünü olan inþa ve ürünlerle, insanýn malý mülkünü, çapul geliri olan ganimet ve fey diye önce zavallýlara yetimlere yolda kalmýþlara verip pay edeceðim diye duygularý okþama üzerinde kendisine ve El adamýna paylaþtýrýyordu. Kutsal yerlerin gelirini ve idaresini paylaþtýrýrdý nedendi acaba?

Öyle ki El 'in kiþileri rýzk tehdidiyle köle kýldýðý yetmez gibi, birde soylarýný da köle yapmaða göz dikmiþti. Ahitlerine duasýnda diyordu ki; "þaný yüce El 'imiz, soyumu da sana teslim olan Salih kullardan et", Yani ; " Ey El soyumuzdan sana teslim olmuþ Salihler çýkar" diye dua ediniz demeye getiriyordu.