Bu tür koordinasyon (eşgüdüm) ortaya koyucu oluş eğilimleri çekim alanının özeğini (ekseninin) oluşur. Doğa (bütünlük) güdümü içindeki kişiler, bu eşgüdümle doğaya doğru yönelim birliği içinde olurlar. Bu tür zorlu durum içindeki kişiler senkronu tutturmanın git gel sürecini yaşarlar.

Yani senkron ortaya koyan ve senkron olmayan git gel oluşlar, kolektif öznenin seçme ayıklamasıyla süreç tekrarları deneyimleri yaşanır. Adeta zaman hayatın düşe kalka olma deneyimleri için vardır. Burada bilen özneler anlağı deneysel zamanı azaltır ve hızlandırır.

Ve bilen ben, şartlanma tekrarları bu tür seçme ayıklaması yapılan deneyim ve deneyim sonuçlarının senkron kayıt imajlarını ortaya koyar. İşte bu senkron efektleri kişiler üzerinde kurallaşır. Koşullu alışma olur. Kişilere kolektif etki yapar.

Yani kişimizin koşullu alan içindeki ikinci adım eğilimleri, kolektifliktir. Anımsayacağımız gibi kolektifi oluş ya da kolektif eğimle oluş özgeciliğe ve fedakarlığa göre, fedakârlık ve özgecilikten önce sistem başlangıcının içindeydi. Hem de kolektifti oluş sistem başlangıcı içinde fedakârlık ve özgecilik olmadan kendi başına bambaşka bir nedenlerden ötürü, vardı.

Yani kolektif oluşla, fedakarlığın ve özgeciliğin inşaca oluş bağlamı içinde birbiri ile hiçbir neden ilgisi yoktu. Kolektiflik nesnel bir çekim ve eğimler alanı. Özgecilik ya da fedakârlıklar da öznel, benci eğimler alanı olmakla kolektif oluşun kişilerde uyandırdığı duygular eğilimli imajların, imaj enerjili baskı ve basınçlarıdır.

Fakat girişen süreç içinde ortaya çıkan özgecilik ve fedakârlık eğimleri sitemin başına etki yapan, geri bağlanımla olan vesile bir nedendiler.

Kolektif oluşa bağlı öznel çıkarımlardı. Kolektif oluşun geri bağlanımı neydi? Kolektif oluş, neye dayanarak beliriyordu? Kişi kolektif oluşla ne elde edilecekti? Kişiyi kolektif olmaya zorlayan çek imleyici eğim neydi?

Çek imleyici eğilimlerden biri tekrar tekrar beslenmeydi. Tekrar tekrar savunmaydı. Tekrar tekrar cinsel oluşlardı. Bunların her gün tekrarlı sağlanmaları ve bu sağlatmaları yapar iken sağlamaya karşı oluşan doğanın öznenin direncine karşı koyan tepkiyi tekrar tekrar oluşmaktı.

Kişilerin bir araya gelen sosyal birliği ile oluşan simbiyoz yaşamları kişiye bu tür geri bağlanım imajını veren imgeyle özneler, kolektif birim zamanlı oluşun kendisiydiler. Kişinin kendisi, içine katıldığı kolektif oluş ile kolektif birliğin, kolektif gücü içinde olur.

Kolektif gücün geri bağlanımını oluşan temel referanslardı. Temel referansların zorunlu çek imleyici yönelimler olma gel git anıları kişinin özne neden imajlarını oluşuyordu. Temel referanslar kişilerde özne neden diline çevrilmiş birer transkripsiyonlardı. Özne neden içinde bunlar tartışılmaz dokunulmaz kutsal sağlamalar imajıydı.

Kolektif oluş kişinin dokunulmaz olan sağlama yapmalarına kolaylık sağlamayı ve güven veren eylemi telkin ediyordu. Kolektif oluştaki bu tür yansımalar, yapının sağlama tekrarlarını garanti etmesiydi. Yapının kendi sağlama tekrarlarına, kişinin kolaylıkla ve çabucak ulaşmasıydı.

Kişinin kolektif yapı içinde sağlamalar yapmasının kişiye olan öznel etkileri; sadakatti. Vefaydı. Ve fedakâr oluş duygusuydu.

Kişinin gösterdiği bir vefa ya da sadakat veya göstereceği fedakâr oluşu geri beslenme veya geri bağlanma yaptığın da fedakâr oluş, sadakat geri bağlanım içinde “beslenme, savunma, cinsellik gibi bir karşılığı”, tekrar tekrar buluyorsa, fedakâr oluşun kolektif imge üzerinde başlangıç koşulları içine bir etkisi var demektir.