Bir nedenin kendi gerçekleşmesi oluşmadan, içinde sonucu yoktu. Sonuç belli bir aşamaya kadar neden içinde sonuç olarak yoktu. Sonuç, neden içinde belirdiği zaman da eğer sonuç dışta kendi yansıma bağıntılarını oluşmadıysa sonuç neden ile yer ve sıra değişebilir değildi. Oysa köleci sistem içinde dış bağıntılarını oluşan sonuçlar, neden gibi davranıp neden ile yerini ve yer sıralamalarını değişebiliyordu.

Bir kız çocuğu anne gibi bir nedenden doğmadan ve kendi dış ilişkili yansıma bağıntısını kurmadan doğuran bir anne gibi neden olup, davranamıyordu. Üreten kolektif yapı içinde kolektif olarak üreten ilişki vardı. Üretim hareketi vardı. Üretim araç gereçleri vardı. İnşanın kolektif sahipliği vardı.

Köleci kolektif süreç kendi üreten ilişkilerini; üretim hareketini, üretim araç gereçlerini ve üretim nesnelerini, kolektif üretim gücünü, kendi sahipliğini tek kişi üzerine, kişi sahipli olarak yansıtabiliyordu.

Yani ilk başlardaki süreçler içinde tek kişinin kendi emek gücü en az iki nedenden ötürü üretim hareketine dönüşemiyordu. Bunun ilki tek kişinin kendisine aktarılan bir üretim yapma bilgi, beceri, gelenek, görenek ve deneyim olan aktarımlarla depo enerjisinin olmamasıdır.

İkinci neden de şuydu. Kişi olmayan kendi üretim gücünü eyleme geçireceği bir boş zamana, kişi sahipli birikmiş bir mala mülke, mekâna sahip değildir. Hele de en önemlisi kişinin zorunlu olduğu, barınma, beslenme, korunma yavru bakımı av bulma, besin bulma süreçlerini daha hızlandırılmış parça birim sürelere ayıramayıp boş zaman ortaya koyamamasıdır.

Yani köleci zaman içinde kolektif yapının kişiye aktardığı bir kolektif güç yoktu. İlk başlarda kişiye aktarılacak birikmiş bir kolektif üretim gücünün, kolektif araç gerecinin ve kolektif yeteneğin kişiye aktarılma şansının hiç olmamasıydı.

Kolektif birim zaman sahipliği tek kişi üzerine aktardığı zaman kişi aktarılan kolektif güç sahipli nesnellik ve öznel imajlar üzerindeki tasarımla dış yansıma bağıntılarını kurar.
Kolektif yapı kendi kapasitesini kişi üzerine (sonuç üzerine) yetenek olarak aktardığı zaman, kişiler kolektif depo enerji nedenle üretim yapmaya başlarlar.

Kolektif depo enerjiye sahip olmakla üretim yapan bu kişinin üretim yaptığı süreç zamandan geriye doğru baktığımız da düşüncelerimizde yanılırız. Böyle bir bakış içinde kişi, sanki üreten ilişkinin asıl bulucusu gibi eylem ve söylemle davranacaktı.

İttifak içinde ilahlar üzerinde tüzel grup temsilciliği vardı. İlahlar üreten ilişkilerden kaynaklı bu grup irade gücünün temsilcisiydiler. İlahi temsilcilik, üreten ilişki nedenle, karar vermenin yetki ve yeteneğiydi. İlah, neden değil, sonuçtu. Yani ilah üreten ilişkinin bilicisi, bulucusu üreten gücün tekil sahibi olması nedenle, ilah tekil bir bilici, bulucu, karar sahibi değildi.

İlah olma sıfatı grup üzerinde bir sonuçtu. Üreten grup ilişkisi ilahın irade gücünü belirliyordu. Üreten ilişki, ilahın gücünü belirleyen bir nedendi. Ve sonuç kendi nedeni içinde neden gibi davranamıyordu. Yani ilah, üreten ilişki içinde üreten ilişki gibi davranamıyordu.

İlah gibi bir sonuç dış bağıntılı yansıma ilişkilerini kurmadan üreten ilişki içinde neden gibi var olamıyordu. İlah grup tüzel ligi içinde dış bağıntı yetkilenmesini almakla ancak ittifak yapıcı neden gibi davranacaktı. Ama bu ilahın üretim gücü muktedirliği hiç değildir.

Köleci sistemler, sonuç bağıntıları kişi sahipliği yapar. Kolektif kapasiteyi, kolektif üretim gücünü, üretim nesnesini ve üretim araç gereçlerini kişiye verir. Kişi bu kolektif depo güç ile üretim yapar. Yani köleci yapı içindeki kişi sahipli kolektif güç, kişinin kendi üretim gücü olur çıkar. Kişinin kendi iradesi olur çıkar. Neden gibi davranır. Böylesi bir sahipliğe El mana anlayışı diyorduk.

Kolektif sistemlerin kendi içlerinde oluşan nedenden kaynaklı sonuçları kolektif sistem içinde neden gibi irade gibi davranma muktedirliğine sahip değildiler.