Bir Kıvılcım Seni Kurtarır


50 lira için kurbağalarla dans ederim
Hatta akreplerle saklambaç oynarım
50 bok böceğini tek tek dudaklarından öperim
50 lira büyük para benim için
Çünkü bu elli lira kolay kazanılmıyor
Başkaları onu çok kolay kazanabilir

Bir liranın da benim için bambaşka bir değeri vardır
Ama şimdi size 50 liranın hikayesini anlatacağım:
Dostum Mevlüt
Hayali bir karakter değil
Zerre uydurmuyorum, kurgulamıyorum
Mevlüt Kim, dostum, onunla ilgili yazdığım: “Dostum Mevlüt” metnini okuyun derim

Benden 30 lira istedi, çok düşünmedim 50 lira verdim
Soğuk bir nisan gecesiydi, bir çocuk geldi yoldan, biz Mevlüt le balkonda takılırken, Mevlüt çocuğa büyük bir candanlık, açıkçası yalakalık sergiledi, bir bira içmişti, kafası güzeldi Mevlüt’ün, çocuk dertli, hemen bir çay verdi ona Mevlüt, sigara.
41 yaşındaki genç işten atılmış, yürümesinde bir bozukluk var, engelli. Kafayı çalıştıramıyor, kullanamıyor, bu çocukla konuşmam lazım, bir şeyler yapabilir hayatta, körelmiş ve ufku yok, motivasyonu yok.
Her şeyi kafaya takıyormuş, Mevlüt gece karanlığında güneş gözlüğü takıyor, bere, komando beresi, misafire verdi, “tak tak!”
Askeri sözlerden, silahlardan, “vatan millet sağ olsun, ordumuz var olsun,” laflarından çok hoşlanır, yağmur gibi yağdırıyor, pkk, tikko…örgüt isimleri sayıyor, hepsini gebertiyor balkonda, yok ediyor.
“Kafası güzel” diyorum.
Çocuk gidecekti, “özür dilerim, bir şey söyleyebilir miyim?” dedi bana.
“Evet.”
“50 kuruş verebilir misin abi?”
Bir kez haşladım bunu; pes etmedi, istiyor. Onu unutmuş olmalı. Mevlüt buna sigara verdi, sigaraları ben verdim Mevlüt’e, çakmak verdi birkaç tane.
“Sigaran var mı, kaldı mı Mevlüt, çakmakları neden verdin, sana kalmadı.
Mevlüt çok cömerttir.
Çocuk fazla çakmakları verdi.
Üstümde bozuk yoktu.
“Bozuk var mı Mevlüt?” dedim
“Yok” dedi, “50 lira var, sende var mı?”
Çocuk 50 kuruş istedi, bozmadım, verecektim bu kez.

İçeri gidecektim bozukluk almaya.
“Gel benle parayı bakkalda bozduralım Mevlüt ”, dedi çocukla gitti.
Bu çocuk beni nerde görürse para ister, alıştı dilenmeye, bu yüzden haz etmem ondan. Ama onunla derinlemesine konuşmam lazım, zihniyeti yanlış, zihniyeti dilendi, ve bu kafayla hiçbir yer edinemez hayatta.

Mevlüt bir saat sonra geldi.
Elinde 400 lira. Bana verdi, ve ayı pençesi gibi elimle parayı zapt ettim. O an elim ayı pençesi gibi büyük oldu, tırnaklar 10 santim, dalarım. Para benim.
Çocukla bakkala gitmiş, ona birkaç çeşit bisküvi almış ve 6 lira vermiş, harcadığı para 25 lira.
Kalan parayla kazı kazan oynamış.
500 lira almış.
“Sen kazı” dedi, kazıdım, 50 tl çıktı.
50 tl yi bana getir dedim, kazı kazan oynamış ve kaybetmiş, 500 liranın yüz lirasını da kaybetmiş kazı kazanda.
“Kumarda kazanırsan oyunu bırakacaksın, pokerde!”
400 lira benim.
Benden para isteme Mevlüt, arada veririm 20 lira.
“Tamam, para senin.”
Sonra şöyle dedi bana, “cebimde para yok, ver 10 lira harçlık cebimde dursun,” verdim.

Ben kumar oynamam; ama hayat kumara benzer, elinde işe yarar kağıtlarla bu masadan kazanan olarak çıkabilirsin, onun da yolu da anladığın ve sevdiğin işe odaklanmak.
Bir anda yoksun, ölüsün, yani bir şeyler kafaya takmaya değmez.
Bazen hiç şansın olmaz, öyle hissedersin; ama bu zamanlarda mücadele edersen kazanan olursun mutlaka, pes etmeyeceksin.
Yaşamak ciddi bir iştir, şakaya gelmez.
Bir kıvılcım varsa, içinde…kalbinde… buna inan, elinde bir kıvılcım varsa bunu sımsıkı tut; çünkü bununla yangın çıkarabilirsin: Charles Bukowski bir söyleşisinde bunun der youtube’de

Mevlüt diyor, “senin paran…50 liran sayesinde oldu…çocuğa iyilik yaptım, Allah bize 500 lira kazandırdı.
“Mevlüt çay içer misin?”
“İçerim.”

“Sigara alabilir miyim?”
“Al.”
Her seferinde soruyor, bıkmıyor.
“Bir dal alabilir miyim?”
“Olmaz, beş dal al.”

“Gebereceğiz Mevlüt, bu sigara işi hiç iyi değil.”

“Bir daha bira içip gelme, alkolik olacaksın!”
“Yok. Alkolik değilim.”