zülcelal; akıma uy, akşamın akışına
kiraz çiçeği darlıklara iyi gelir…

zülcelal; beyaz ve otsu. Güzelliği çağlayanlar dokunuşu…

çakmak çakmak gözleri var
yürüyüşünden dökülen adamlar var…



sen bana çocukluğunla gel
Hiçbir tat bulamadığım anlarımda

Sen hayata yeniden asılsana heyola
Hola hola

piyanon, gitarın, pahalı cep telefonun yok, vs. yok’un çok
o zaman arkadaş, soğan ekmek ayarında kız da yok sana…


sen benim her gün yeniden dizayn ettiğim gayretime baksana…
Yorulsan da tekrar doğrulabilirsin şansın var nasılsa.
Asıl oğlum asıl hayata…

kaybettin, kaybettin
korkunç ha
kek sen mi böyle hissediyorsun avanak!
sus bi sus!

bana yeni bir merhaba atsana
şiirle okşatılmış saatlerim hatırına
adam gibi ama

harika bir harita ayarlayacağım sana
karanlıklara düştüğünde pusulan olsa

hemen doğmaz kimi güneşler
aslında her şey
zamanı gelince kanaya arta

zor yollarda yürü sen
arkana hiç bakma
ne kadar güzelsin karanlık yolda

ne yana çevirseler
kusursuz
kavurucu sıcakta karda
basit hataları hayat kadar büyük sanma
sen orada sarsıl ama akıllan hep içinde kalma
saniyeler senin
yaşa
sahil olduklarını hatırla
kendini boşa yıpratma
bu işin raconu budur
ey Donkişot
temellerin sarsılır
insan acısız salaktır
replikler belli
bakışlar

olaylar belli
tutunduğun el hangi yeşil ovadan geldi