ÖLÜM VE ÝHTÝMALLER ÜZERÝNE
Birinin ölümüne üzülmemizin, kendi ölümümüzden korkmamýzýn tek nedeni bir baþlýk altýnda toplanýr esasýnda.

Ýhtimaller.

Yaþam devam ettiði sürece sonsuz derecede ihtimale açýk bir þekilde devam eder. Ölüm bunlarýn tamamýnýn önüne set çeken bir bitirici olgudur. Kabullenmesi imkânsýz, unutmasý gayet de mümkün, yokmuþ gibi yaþamasý kýsmen mümkün bir olgu. Ama kabullenmesi gerçekten de imkânsýz.
Hadi inandýðýnýz þeyleri þöyle bir gözden geçirin, emin misiniz öldüðünüzde tam olarak öyle olacaðýna? Ýnandýðýnýz þeyin tersine inananlarý düþünün bir de. Emin misiniz onlarýn haksýz olduðuna? Asla emin olamazsýnýz. Bireysel deneyimlediðiniz zaman ancak anlayacaksýnýz ölümü ve sonrasýný.
Kötü birimiydi? Öldü…

Artýk iyi birine dönüþme ihtimali kalmadý…
Yaptýðý kötülükleri telafi etmeyi deneyemeyecek bile.
Fakir miydi? Öldü…

Artýk bir gün zengin olma ihtimali kalmadý. Talih bir türlü yüzüne gülmedi iþte. Çok mu zengindi? Öldü…

Paralarý yiyemeden gitti, belki hayalinde ne tatiller, ne sofralar, ne zevk-ü sefalar vardý yapamadý, eh kefenin de cebi yok.
Küs müydünüz ölenle? Barýþma ihtimaliniz kalmadý.

Seviyordunuz da söyleyemiyor muydunuz? Ona yaptýklarýnýzdan dolayý piþman mýydýnýz? Gün gelecek ona gününü gösterecek miydiniz? Bunlarýn hepsi geçti, gitti, bitti…

Sonsuz ihtimaller denizi kurudu, yaþadýkça deðeceði ve deðiþtireceði tonlarca þey, etkileþime girebileceði sayýsýz insan, artýk o ihtimallerden mahrum kaldý.

Ölenler öldü ve biz, bu yazýyý yazan ve okuyanlar var ya…

Biz geride kaldýk.

Bu yazýyý okuyan herkes öyle ya da böyle birilerinin geriye býraktýðý birisi ve biz geride kalanlarýn da derdi ‘’ keþkeler’’
Keþke þöyle olabilseydi, keþke böyle olabilseydi. Dünya üzerinde keþkesi olmayan tek bir insan bile yoktur olmamýþtýr ve olmayacaktýr. Çünkü sistem buna izin vermiyor. Ölerek son görevini ifa etmeden önce kiþi mutlak ölmeyecekmiþ gibi yaþamaya, etrafa umut saçmaya, hedefler planlar doðrultusunda hareket etmeye devam ediyor. Ölüm geldiðinde ise, bize gerçekleþme ihtimali kalmayan keþkeler içinde boðulmak kalýyor. Debelenmek, unutmaya çalýþmak, o ihtimalleri yok saymaya ve üstüne düþünmemeye çalýþmak, ‘’ hayat devam ediyor ‘’ tarzý mottolara sarýlmak.
Ölüm bizi böyle boðuyor ya, elbet ölüm de bir sona varacak. Öldüreceði kimse kalmadýðýnda…

Ölümü öldürebilir misiniz? Ölümü yenebilir misiniz? Peki yenmeli misiniz? Yenmeli miyiz? Kendi ölmediði sürece ölümü çok da sallamayan kitleler ölüm ve ihtimaller üzerine kafa yormaya bir baþlayabilseler...
Sanýrým sistem sadece o zaman yenilebilecek…