Büyük Ada, Rum Yetimhanesi Bahçesine hoþ geldiniz gençler.

Burada tehlikeli sularda yüzen, ateþle oynayan, kinden nefretten ne yapacaðýný þaþýrmýþ bir hayalet var. Yediði boklarý temizlemek için belli bir süreyi düþünerek geçirmiþ, karton karton sigara tüketmiþ, olmadýk bilgiler için olmadýk mezarlarý ziyaret etmiþ, sonunda aradýðýna ulaþmýþ bir hayalet.
Þimdi adým adým kaderine doðru ilerliyor, aradýðýný buldu.

Yavaþ ve emin adýmlarla aðacýn dibine doðru ilerledi. Elleri titriyordu…
Ýradesi, inançlarý, korkularý, fikirleri…

Bazýlarý adým attýrmaya, bazýlarý ise adým attýrmamaya çalýþýyordu. Pozitif ve negatif enerjinin savaþý çetin geçiyordu ruhaniyetinde. Ama irade her zaman baskýn gelmiþtir bu inatçý keçi hayalet için.

Son adýmý da attý. Ayaklarýnýn altýndaydý aradýðý. Hissettiði vibrasyonlar, yaklaþtýkça içine girdiði ruh halinin tavan yapmasý, korku gibi pek çok duygu bombardýman etkisi yaptý. Günlerce buna hazýrlanmýþtý.
Kendini topraðýn altýna doðru býraktý. Ruhaniyeti yüzeyden yer altýna doðru süzülerek inmeye baþladý, kökler, solucanlar, taþ parçalarý, içi altýn dolu küpler, gömülü gereksiz önemsiz cesetleri geçti, biraz daha aþaðý indiðinde ise aradýðýný buldu.
Bir kurukafa…

Tüm yoðunluðunu, gücünü ellerinde toplamaya çalýþýyordu. Tutmaya çalýþtý kurukafayý. Elleri içinden geçti. Tekrar denedi ve olmadý. Bu iþte bir türlü uzmanlaþamamýþtý. Ne yaparsa yapsýn cismani dünyaya olabilecek olan temasýný güçlendiremiyordu. Daha fazla odaklandý ve daha fazla, o esnada kurukafanýn boþ gözyuvarlarýnda bir karaltý belirdi. Karaltý kýzýla çaldý, kýzýl ise aleve.
Fark etti…

Bu noktada temasý saðlayan bizim metruk hayaletimizin çabalarýndan çok kurukafanýn iradesiydi diyebiliriz. Ama temas saðlandý.
Hayalet kurukafaya dokununca on binlerce, yüz binlerce cinayetin, iþkencenin yarattýðý aðýrlýðý hissetti. Sarsýldý, cismani dünyaya olan projeksiyonu titremeye baþladý hatta, ama durup yýlmadý, ne olursa olsun bunu yapacaktý.

Elinde kurukafa ile yukarýya doðru süzülmeye baþladý. Artýk temasý sadece kafayý tutmaktan da ibaret deðildi. Yukarýya çýkarmaya çalýþýrken topraðýn mukavemeti ve aðýrlýðý da vardý. Sanki o elinde kafayla yukarý çýkmaya çalýþýrken, baþka bir el, baþka bir irade de o kafadan bastýrýp aþaðý çekmeye çalýþýyordu.

Kurukafanýn gözleri daha da alevlendi, hayalette iradesinin cayýr, cayýr yandýðýný hissetti. Ýçinde bir ateþ, hatta ateþli bir güç dolaþýyordu. Bunun devamýnda tepesindeki toprak yarýlmaya baþladý, yarýldý ve Musa’nýn Kýzýldeniz’i ikiye ayýrdýðý gibi iki kanada ayrýldý ve gökyüzü ortaya çýktý. Güneþ bulutlarýn arasýna saklanmýþ ýþýklarýný o alana sýzdýramaz olmuþtu.
Hayalet artýk elindeki kafayý tutamaz olmaya baþladý. Sýcaktý, sanki ellerinden o sýcaklýk tüm ruhaniyetine bulaþýyordu. Bulaþan kötülük, güç, hýrs ve kana susamýþlýk içeren, berbat bir mikroptu.

Bir çocuðun anýlarýný görmeye baþladý, an an, sekans, sekans gözünde kareler canlanýyordu. 11-12 yaþlarýnda bir þeydi çocuk. Tütün içiyordu büyüklerinden özenip. Ama içtiði tütünün içine topladýðý karýncalarý, küçük böcekleri de atýyordu pis pis sýrýtýp. Onlarýn da çýtýr çýtýr yanmasýyla çýkan dumaný huþu içinde üflüyordu. Sonra baþka kareler geldi. Kana ekmek banan genç bir adam, önünde iþkencelerle paramparça edilen bedenler vardý. Onlardan önüne sýzan kanlarý þevk ile izliyordu.

Hayalet titremeye baþladý. Tartamayacaðý kadar aðýr bir yük yüklenmiþti, altýnda ezildi. Çýkartana kadar bununla mücadele etmesi gerekti. Yükselmek için tüm gücünü harcamýþtý, nihayetinde kurukafayý yere býraktý, imajlar ve acý dolu çýðlýklar silikleþti ve kayboldu ve kendisi de yýðýldý kaldý. Olmayan ciðerlerine nefes yetiþtiremiyordu, soluk soluðaydý.

Süreç bitti, gömü çýkarýldý ve bir süre herkes ve her þey hareketsiz kaldý.
Saatler sonra hayaletin bilinci ruhaniyetine hükmedebilir hale geldi. Yerinde þüphe ve telaþla doðruldu, baþarýp baþaramadýðýný unutmuþ gibiydi, telaþla önüne arkasýna bakýyor ama yerdeki kurukafayý göremiyordu bile.
Ta ki kafadan ses çýkana kadar.
‘’ Buradayým geri zekalý… ‘’

Hayalet sesin geldiði yere doðru baktý. Kurukafanýn içinde kem gözler belirmiþ kýrmýzý kýrmýzý bakýyordu.
‘’ Kendine geldin mi artýk Mehmet’ in oðlu ? ‘’
Hayalet kendine gelmiþti.
‘’ Yýl kaç? Ben 300 den sonra býraktým ‘’ dedi kuru kafa.

Bedeninden kesildikten sonra bizzat hükümdara gösterilmek üzere þehre getirilmiþ, halka ifþa edilmiþ ve ardýndan kimsenin bilmediði bir yere gömülmesi emri ile kesik baþ buraya gömülmüþtü. Hükmü sona ersin, laneti bertaraf olsun, huzur bulamasýn diye. ‘’ 543 ‘’ dedi Hayalet. Mehmet’ in oðlu demesine kýzmýþtý, Mehmet’ in oðlu falan deðildi.

‘’ Sen yenilip rezil-i rüsva edileli tam bu kadar oldu evet. Huzuru bulman ile hiçbir þekilde ilgilenmiyorum, kimse de ilgilenmedi. Bu topraklarda sevilmiyorsun, hiçbir yerde sevilmiyorsun. Ama sana ihtiyacým var, sen bana bilgiyi vereceksin. Bende sana huzuru vericem ‘’ dedi ve kurukafaya doðru yürüyüp önünde çömeldi. Kendini toplamýþtý artýk.

Kurukafanýn gözlerinde bir alev çakmaklandý, bir ejderha alev saçtý sanki közler uçuþtu göz çukurlarýnýn uçsuz bucaksýz dehlizlerinde.
‘’ Maðlubiyetin onursuzluðunu yeterince çektim, mirasýmý býrakacaðým kadar býraktým’’
Hayalet gülümsedi. ‘’ Senin mirasýn bir þaka malzemesi, çizgi film kahramaný kadar ancak’’
Kurukafa kemik gýcýrdamasý gibi bir ses çýkardý.
Gülümseme…

‘’ Geri dönecek bir þey yok zaten, ne istiyorsun? ‘’
Hayalet kurukafayý tek eliyle kaldýrýp yüzünün hizasýna getirdi ve tebrik eder gibi baþýný sallayarak gülümsedi.
‘’ O zaman seninle iyi anlaþacaðýz…’’

‘’ VLAD ‘’