Türkiye, Kritik günler, İç ve Dış politika

Zehir zemberek son Tüsiad çıkışı, elit işadamlarının olağan karamsar tavrına paralel olarak belki aşırı bir karamsar tablo çizse de, özellikle Türkiye’yi 50 sene geri götürmek konusunda duyulan endişe beni de bu konuda yazmaya zorladı.
Durup dururken, sebepsiz yere, bunu dile getirmiş olamazlardı.
Demek ki endişe duydukları bazı gelişmeler vardı ki, bu uyarı ağızdan çıkmıştı.
Hele hele iktidar partisinin siyasi acemilik, diplomatik beceriksizlikleri (ben demiyorum, Newsweek dergisi başyazarı Ferit Zekeriya söylüyor!) ve bazı diğerlerinin sorumsuzlukları yüzünden Türkiye’nin yalnızlaşması ve süper güç tarafından cezalandırılması endişeleri yükseldikçe; bundan mazohistçe zevk alan bazılarının ortaya çıkıp;’ biz kimseye muhtaç değiliz’ türünden hamasi demeçler verdiğini görünce ve
Meclis Başkanının hiç de o pozisyona uygun olmayan sorumsuz demeçlerini duyunca, Tüsiad görüşü üzerinde düşünmek gerekiyor.
Ne demiş, meclis başkanı:
‘AB ve ABD dışında başka kapılar da var!’
Hayret, neresi varmış acaba?
Ne demek istenmiştir?, bunu bilmek açıklama almak gerektir.
Türkiye’yi üçüncü dünyacı bir yola mı çekmek istiyorlar acaba?
Acaba iktidar partisi kanadı içinde takiyyeciler mi vardır?
Ulusalcılık pozuna bürünmüş, bağımsızlık yanlısı söylemlerin arkasında, Ortadoğucu, ümmetçi arzular mı vardır?
Söyler misiniz; AB ve ABD ekseni dışında, nerede doğru dürüst demokrasi, özgürlük, refah ve uygarlık var?
Türkiye geçmişin izole, küçük, kolay yönetilir ülkesi değildir artık.
Bunu gizli gizli arzulayan varsa, bilsin ki yanlış yoldadır. Kimse savaş karşıtlığını da, kılıf olarak kullanmasın!
Bizim hedeflerimiz çağdaş bir refah toplumu olmaktır.
Ama uygar toplumların içinde yer almak hiç de kolay değildir. Bizi aralarına almamak için yapmayacakları yoktur.
Bakın AB’ye; koalisyon içinde fiilen yer alıp savaşan İngiltere ve Polonya’ya söz yoktur ama daha Türkiye Kuzey Irak’a girmeden, kıyameti koparmaktadırlar.
ABD cephesine bakarsanız; nerede duracağını bilmeyen pazarlıkçı politikamız nedeniyle ve devlet gerçeğini sindirememiş, duygusal ve tribünlere oynayan bazı yöneticilerimizin de katkısıyla, ve oy çoğunluğunu sağladığı halde, garabet bir hesaplama yöntemi ile meclisten geçerli oy almadığına karar verilen tezkere sonucunda Irak’ta konusunda yalnız bırakıldığını düşündüklerinden; Amerikan kamuoyunda Türkiye’nin popularitesi kalmamış, hatta en çok nefret edilen ülkeler kategorisinde Fransa’dan sonra ikinci sıraya yükselmiştir!
Cephede işler daha da kötüye giderse, Türkiye’ye yönelik kızgınlıkların daha da yükseleceği endişeleri duyulmaktadır!
Sonuçta daha bir sürü haksızlıklar, önyargılar, gizli hesaplarla yüzleşeceğimiz kesindir.
Yani Batılı uygar toplum olmak sadece istemekle olmuyor, bir de bize karşı yönelecek bütün bu yanlış davranışlara karşı koymak durumumuz var!
Tekrar bu yazının ana konusuna dönersek, kimse bulanık suda balık avlamaya kalkmalıdır. Ortak bilinç her şeyin farkındadır ve devletin kendisini koruma refleksi mevcuttur!( Yok yanlış anlamalar olmasın, benim derin devletle bağlantım yok!)

Sonsöz:
Hükümetin reel politiği kavradığını ve basiretli olduğunu ummaya devam edelim.
Çünkü zor sınavlardan geçeceğimiz dönemeçli yola daha yeni girdik!

Şahingöz 02/02/2003