Cezayir depremi nedeniyle internette yaşanan sorundan dolayı, günlerce izedebiyata giremedim. Aklıma geldikçe şansımı denedim , ama nafile ! Oyuncağını kaybeden bir çocuk gibiydim. Ya da sigarayı bırakmış eski bir tiryaki. Her gün; “ Belki hatlar çok yoğun da ondan giremiyorum.” diye oyaladım kendimi. Arızanın günlerce süreceğini duyduğumda inanmadım, inanmak istemedim. ” Eşeği kurt yemiş; sahibi, - Düş olaydı bari. - demiş “ ya, aynen onun gibi.

Meğer ne kadar alışmışım bu siteye. Alışmak ne kelime, tiryakisiolmuşum. Giremediğim günler, yaşamımda eksik bir şeyler hissettim. Nasıl anlatsam bilmem ki ! Bu, bir bütünün önemli bir parçasını kaybetmek gibi. Beklediğin bir otobüsü kaçırmak gibi. Nerde durduğunu bilememek gibi. Falan filan işte. Kısacası:

İzedebiyata girememek
Yağsız çorba içmek gibi.

İzedebiyata girememek
Çarşafsız yatağa girmek gibi.

İzedebiyatsız bir hayat
Şekersiz marmelat gibi.

Şimdi izedebiyata kavuştuğum için ( Yani galiba kavuştum.) çok mutluyum. Ne demiş atalarımız: “ Allah fakir kulunu sevindirmek isterse; eşeğini kaybeder, üç gün sonra buldururmuş. ”... Bana da öyle yaptı işte........Benim eşeğimi (!) bulmam biraz uzun sürdü ama olsun. Ya onu kurt yeseydi, n’apardım ben !

Yaşasın izedebiyat ailesi !