Ýnsan denen varlýk, çingene ruhlu bir yaratýktýr aslýnda...Bir türlü bitmez heybesine doldurmak istedikleri... Heybe de heybe deðil ki mübarek,harar!..Tutup dünyayý koysan içine ”bana mýsýn” demiyor.Oysa kaçýný bulabildik,kaçýný koyduk içine aradýklarýmýzýn...Para pul meselesi deðil elbet anlatmak istediðim þey!Demek istediðim ruhsal beklentilerimizin daha aðýr bastýðýdýr.Öyle bir zaman gelir ki maddesel edinimlerimiz, kayar kefeden aþaðý...”Bugün gelen yarýn gider” meselesi yani!..Kaçýmýz zengin doðup zengin öldük ki bu pencereden bakýlýnca.Çok az kiþimiz belki!Ama ruhsal dinginliðimizi dengede tutabilmek için neler istemedik,neler umut etmedik,neler beklemedik ki hayattan...Sýcaklýk ve sevgi,aþk ve beðenilme,barýþ ve kardeþlik,huzur ve saðlýk,sevinç ve baþarý,inanç ve kabul görme vs...Uzayýp giden bir listenin ne baþý olduk,nede sonu...Aksine, insanlýk var oldukça yenileri eklendi durdu listeye...Bebekken çocuk,çocukken genç,gençken yetiþkin olmayý istedik de ihtiyarlýðý bir türlü yakýþtýramadýk kendimize...Yaþ ilerledikçe daha çok farkýna vardýk hayatýn,keþkelerin,bedenimizin ve aldýðýmýz soluðun...Bir nevi kýymet bilmekti bu! Önceleri “bana mýsýn” demediðimiz durumlar daha bir korkutur oldu bizi nedense?..Barýþý,iyiliði,dostluðu,dayanýþmayý,arkadaþlýðý,güzellikleri,yardýmlaþmayý ön plana çýkarmaya gayret eder olduk...Oysa o deli rüzgarlar eserken baþýmýzda bir zamanlar,bunlarý hiç düþünmüyorduk.Garip bir “geçicilik” duygusunun duvarýna yazmaya çalýþtýk bunlarý...Yazabildik mi peki,yine hayýr!..Çünkü benliðimizin bir yerlerinde kötülük tohumlarý hep yeþerdi durdu...Kediye pist dedik, köpeðe hoþt!..Kurban kestik dinsel inançlarýn arkasýna sýðýnýp.Hatta dini yanlýþ anlayýp domuz baðýyla,silahla,roketatarlarla,uçakla,biyolojik gazlarla insanlarý öldürdük, gene din adýna...Kavgalar çýkarttýk çýkarlarýmýza ters gelen durumlar karþýsýnda,çirkinleþtik...Doðayý kirlettik,savaþa devam dedik..Zulme göz yumduk dünyanýn her yerinde...”Bana dokunmayan yýlan bin yýl yaþasýn” fikrinin cazibesine kapýldýk hep!..Ne yazýk ki O yýlanlarýn, bir gün bizi de zehirleyeceðini düþünmedik hiçbir zaman...Ýþte bu yüzden,
gitgide içinden çýkýlmaz bir bataðýn kahramaný olduk,olacaðýz...Sürgit bir dünyanýn takasçýsý olarak gündoðumlarýnda,gün batýmlarýnda...daima!!!!

En çok kiminle konuþur insan,demiþtim yazmaya baþlarken. Þimdi konudan uzaklaþtýðýmý söyleyebilirim size. Zaten ben atlamalý zekaya sahip biriyim,itiraf etmeliyim.Dikkatimi hiçbir zaman ayný konu üzerinde toplayamýyorum...Hangi koyakta bir çiçek kokusu duysam,oradayým...Hýrsýz bir rüzgarým,alýr kaçarým nektarýný,kokusunu çiçeklerin...Petek petek bal yapmaya...”Arýlardan izin almak benim neyime!..Onlar da kim oluyor?Boþ ver kardeþim,sen iþine bak!..Aldýrma böyle þeylere...” der demez geceye düþen baþýmý kaldýrýp bakýyorum, sabah sabah uçan kuþlara...Nasýl telaþ içindeler...Nasýl cývýl cývýllar bir görseniz!..þaþarsýnýz!..Onlara karýþmýyor hiç kimseler,karýþamýyorlar.Özgürlüðün,baþýna buyrukluðun tadýný çýkarýyorlar,ne güzel!..Devletler hukuku,sýnýr boylarýna gömülen mayýnlar,sýra daðlar,ovalar,denizler,okyanuslar sed çekemiyor onlara...Hiç býkmadan,usanmadan uçuyorlar uçuyorlar bir o ülkeye, bir bu ülkeye...Var mýdýr acep onlara göç yollarýnda “dur!” diyecek bir güç?Hiç sanmýyorum!Turnalarý,leylekleri,kýrlangýçlarý,kelaynaklarý düþünüyorum sonra...Sürüler halinde gelip konuyorlar gönlümün çayýrlarýna...Ne kadar böcek,yýlan kurbaða,solucan,ekin,darý varsa silip süpürüyorlar...Dasdazlak kalýyorum ortada...Ne Havva’nýn yapraðý kalýyor oramda,ne de Yunus’un diktiði hýrka...Anadan üryaným!..Aldýrmýyorum,utanmýyorum çýplaklýðýmdan...Çünkü ben doðarken böyle doðdum!..Öyle bir arýnýyorum ki,tertemizim þimdi!..Kurbaðalarým viraklýyor ya akan derede yaný baþýmda “susun “ diyorum onlara “sokun baþýnýzý bataðýn içine,yaþamaktan vazgeçmeyin!..Sakýn yem olmayýn birilerine!..”Bir tel kopuyor,sýzýsýnda artýyor piþmanlýðým...Hoyrat bir elin varlýðýný hissediyorum yüreðimde...Durmadan bir þeyler yolup yolup deðiþtiriyor beni!Saçýmýn karasýný ak’a çeviren yýllarýmý,tuzuyla yanaðýmý yakan gözyaþlarýmý,tavaný gözleyen bakýþlarýmý,penceremde asýlý kalan özlemlerimi,yüreðimde boy atan gizli bir sevdanýn çaðrýsýný,hep duran þeylere mahkum bir bedenin uçmakta olan bir ruhla çekiþmelerini...ve daha neleri neleri geçiriyorum zamandan...Zaman denen bu hoyrat elekte eleniyorum adeta!..”Alta geçenler,üstte kalanlar nedir” diye sorduðumda,verecek yanýtým olmuyor inanýn!..