içimde bir sivrisinek; výzýr výzýr....durmadan baðýrýyor..beni, kendi isteði doðrultusuna çekmek,arzu ettiði iþte çalýþtýrmak istiyor.”hadi diyor, bir yazý yaz!..ama benden sözetme!” geç kaldýn diyorum ona, çoktan adýný söyledim bile!..

içinizde bir sivrisineðin nasýl güldüðünü bileniniz varsa, öyle gülüyor sivrisinek bana..keh keh keh....sonra výz diyerek uçup gidiyor, beni kendimle baþ baþa býrakarak...

yalnýzlýðým büyüyor....

yalnýz kaldýðýmýn farkýna varmak garip bir hüzün yüklüyor ruhuna...gökyüzüm kararýyor...gri renkli bulutlar gelip oturuyor gözlerime davetsiz...boþ boþ bakmaya baþlýyorum çevreme..
pencereler,duvarlar,eþyalar, gökyüzü, kuþlar, tüm sevdiðim ve özlediðim þeyler,tanrý yitiriveriyor sanki anlamýný...bir boþluðun içine düþüyorum birden...buluttan düþen yaðmur misali nereye düþeceðim belli deðil artýk...susuz kalan bir çiçeðin yapraðýna düþmeyi yeðlerim çoðu kez...ama olmuyor!..aksine suyun çok olduðu bir denizdir düþtüðüm yer...onca çok suyun içinde kaybolur gidiyorum...

bugün taþlar baðlanmýþ sanki her yanýma...yerimden kalkmak istemiyorum..dokunmasýn bana hiç kimse!!..hatta gözlerimi yumsam, görmesem yapýlacak iþlerin yüzünü...nasýlsa tamamlayamadým bir türlü...ben yamadýkça, onlar yýrtýldý...oralarýný buralarýný görmekten býktým da onlar býkmadý hala göstermekten..ne inatçý þeyler ya!..”bak bak!..diyorlar durup dururken, lütfen beni gýdýklar mýsýn? Onlarla oynaþacak,onlarý okþayacak hal mi kaldý bende!..onlarý her þeviþimde kendimden kaybetmiþim..kimi gözümün ferini çalmýþ, kimi etimin tadýný...kimi de direnme gücümü...

pencereye asýlan perdede yitmiþ günýþýðým
geceye düþmüþüm!....
halkalarýna iliþtirmiþim sabrýmý
dökülmþ...

oda kapýlarýna kilit olmuþum
içeri girememiþ aþk ve sevgi
ve de
dýþarý çýkamamýþ
içimde uçan kuþ; ölmüþ...

ama ben yaþýyorum hala
yüreðimde aþkýn kýpýrtýsý
ayaðýmda deniz.......
avuçlarýmda
bir balýðýn açýlýp kapanan solungacý...

saðaltýlarýnda hayat bir hoþ!...