Sen gittin gideli çöller pek mahzun
Aslanlar ininden çıkmıyor Mecnun
Kurtlarla çakallar yine hasmolmuş
Ceylanlar pınara inmiyor Mecnun

Güller kan ağlıyor bülbüller sürgün
Baykuşlar nöbeti tutuyor Mecnun
Aşkın rüyasını çizen geceler
Fırçayı kan ile yıkıyor Mecnun

Güneşe açılan sevdalı gözler
Yarasaya yaran oluyor Mecnun
Vuslat baharında kavuşan eller
Firkat çanlarını çalıyor Mecnun


Hasretten sılaya uzanan yollar
Haramiye yoldaş oluyor Mecnun
Umut ummanına koşan ırmaklar
Hüsran ateşinde kuruyor Mecnun

Sadakat vuruldu ihanet gözde
Vefayı sattılar gelmiyor Mecnun
Ateşi sinede eriten sabır
Hicrana boğuldu çıkmıyor Mecnun

Ve Leyla…sevdanın mihrabı Leyla
Ve Leyla…hasretin mihmanı Leyla
Ve Leyla…hicranın girdabı Leyla
Şen-şakrak kahkaha atıyor Mecnun…

Leyla da unuttu,
Biz de unuttuk…
Sevda yüreklerden kağıda düştü
Gönül zirvelerden yamaca indi…

Gel artık Mecnun..

Ölen bedenler değil,yüreklerdir…
Akıt yeniden yüreklerimize aşk suyunu,
Kana kana içelim
Hem Leyla da içsin…
Ve hatırlasın o ıssız ve soğuk gecelerde
Açmaya korkan Çöl Çiçeği
Dirilsin Sen’de bizimle beraber
Ve uçalım yeniden Yürek Atlası’nda
Sevdalar ülkesine..

Dön artık Mecnun…