ANNEM!..
okyanuslarda sabır denizi!
sığınırdık limanlarına
biz tam beş kişi,
kuruyuverdi...

ANNEM!..
zemheri ayazında sıcacık oda!
koşup otururduk dizlerine
sanki birer koltuktu, kuştüyü !
kapanıverdi...

ANNEM!..
kurulu sofralarda aşımızın ateşi!
dizilirdik çevresine
biz tam beş kişi;
ablam,ablamın büyüğü,
benden küçüğü,
birde en küçüğü...
bitiverdi...

ANNEM!!..
karanlıklarda masmavi gökyüzü...
biz yıldızlarıydık,
tam beş kişi;
görmedi söndüğümüzü,
gidiverdi...

ANNEM!..
çalan saatlerde kalbin sesi...
'yavrularım' derdi bize,
'yavrularım!.. kuzularım!...'
susuverdi(!)