Mavi düşlerde büyüttüğüm senciliğimle seni yazıyorum,bencilliğim hükümsüz…
Yarım kalan aşklardan biriktirilmiş bir aşktı bana verdiğin.En yaşanılamamış duyguların satır aralarına gizlediğin sözcüklerdim beklide.İmkansızdım sana ve zaferindim en büyük.Soğuktum,kapalıydım biliyorum ki açtığım ilk kartta yenilecektim ve inanışlarım kocaman aşklara verecekti kendini.Ruhum önce tüm güzelliğini alacak aşkın, sonra zaman geçecek ve hayaller bir enkaz gibi aramıza yığılıp kalacaktı.İlk kart açıldı, sonra hepsi döküldü ellerimden.
SEN SAKLADIN KARTLARINI…
İlkbahar sabahlarını yaşadık beraber,kaçışlar,fırtınalar yaşadık ve aşkı bulduk…
İmkansızlıklar yavaşça bıraktı kendini oluruna sen değiştin,ben değiştim,biz değiştik.Zaman gerilerden tüm nefretiyle pis pis sırıttı yüzümüze.Ben sustum ve kağıtların gösterdiğini yaşadım sevdim seni.
Hissettiğim ayrılıklar kadar sevdim…
Birbirimizin hayatını mahvederek devam ettik yolumuza sen susuyor bense kelimeye susamış dudaklarımı sensizliğimle gidermeye çalışıyordum.Artık ellerimiz soğuktu ve uzak birbirinden.Bambaşka insanlarla tükeniyordu zaman ve biz hergün biraz daha azalıyorduk, Sesler hep aynı boşlukta yankılanıyor ve biz her suskunlukta biraz daha fazla boğuluyor ,biraz daha fazla yok oluyorduk…
Gözlerimiz değdiğinde birbirine kendimizle verdiğimiz savaşın şiddetinden korkuyor, bakışlarımızı nasıllar ve varsayımlar arasında sürüklenen zamana bırakıp birbirimizden çok uzaklara kaçıyorduk.Bedenimiz yan yana ruhumuz bambaşka Dünyada nefes alıyordu…
Oysa ikimizde biliyorduk aşkın yazgısını ve zamanın her aşkı yavaşça kendine aldığını…
Aşk vardı ve aşk yoktu o kadar…
Şimdi tükenen zaman,tükenen aşk ve tüm tümcesizliğimizle aramızdaki yıkıntılarda aşkı arıyoruz içimizdeki çocuk susuyor,gözler susuyor ve aşk…
Aşk vardı ve aşk yoktu o kadar…