Hoşgeldin,cennet kokulu melek...
İçinden geldiğin hayattan çok daha acımasız ama çok daha tatlı bir yer olan Dünyamıza,aramıza hoşgeldin.Aylarca bekledik gelmeni,senin bilmediğin ve uzun bir süre ne olduğunu bilemeyeceğin armağanlarla,hayatımıza gireceğin o günü bekledik.
Geldin...
Dünyamıza güneş getiren gözlerinle,anlamsız gülümsemeni gördüm ilk kez sonra kokun sardı etrafı,varlığına sanki yıllar öncesinden sahipti ruhum.Nefes alıp verişlerinde yapabileceğim tek şey vardı küçücük ellerin için,seni bizi bağışlayana şüküretmek.Sevgiye inanışlarım senin adınla aynı olan yüreğimi acıtan o adamın,babamın gidişiyle tükendiği bu zamanlarda,sen hayat oldun bebek,su oldun özlemle yanan yüreğime,yüreğimize.
Burası zor bebek,burası sahte,günah ama tatlı,yaşamaya isyan edeceğin günler olacak belki,ama hayatımıza girdiğin şu günleri bilseydin,görebilseydin nasıl hayat olduğunu gelişinin,çok iyi anlardı şu an küçücük olan yüreğin.
Saatlerce seni izledim dün gece,ellerini,dudaklarını dokunmaya kıyamadığım küçük bedenini. Durmaksızın konuştum seninle beni anlattım,anneni,babanı ve seni hiç göremeyen dedeni. O boşlukta kaybolan bakışların ara sıra değdiğinde gözlerime, içimdeki tüm kuşları saldım bebek,çünki içimin o senden biraz büyük olan küçük çocuğu biliyordu beni anladığını...

Yıllar herzaman yaptığı gibi bugünün ardı sıra geçip gidicek ve birgün tutmaya kıyamadığım o ufacık ellerin,bedenin ve yüreğin kocaman bir hayata verecek kendini,şimdi tek dileğim seni bize veren o yüce ALLAHIM en güzel yolu çizmiş olsun sana, mutluluğu,bizim içimize verdiğin hayatı,yaşamayı.
Yeniden hoşgeldin bebek ve iyiki geldin...