Gözlerinde kaybolan gözlerim,kendine çýkacak bir yol ararken,çaresiz bu aþkýn,bedenimdeki asi çýðlýklarýyla her yolun sonunda seni görüyordum.Sessizliðimde adýn oluyordu gece,içimde büyüttüðüm senler yavaþça süzülüp odama sarýyordu hayatýmý.Ben seni seviyordum sen bilmiyordun.
Yanaklarýmda beliren o yüreðim rengindeki aþk senin varlýðýnla alevlere veriyordu kendini.Yanmayý seviyordum.Senin kalbine dokunmadan geçen aþkýn içimde oluþturduðu cesareti hayatýma bir ödül sayýyor, yüreðimde büyüyen yangýnda,canýmýn acýsýna karþýn sana olan o sýcak duygunun yakýcýlýðýný seviyordum.Seni seviyordum,sen bilmiyordun.
Düþlerime dost,gerçeðe yalancý hayallerimle seni yazýyordum her satýrýna ömrümün.Ellerinin sýcaklýðýný kendi ellerimden alarak seni veriyordum kendime.Senin cümlelerinden kestiðim her güzel kelimeyi biriktiriyor,sonra bir cerrah titizliðiyle her cümleyi kendi yüreðime ekliyordum aðlýyordum,acýyordu sensiz yaným.Senin gözlerinde gülüyordu,gecenin nefesinde üþüyen yüreðim,sonra sabah oluyor,güneþler gülüyordu.Güneþ gözlü sevgili hayasýzlýðýn en doruk noktasýnda kanayan yanlarým hep uzaktý sen aklýmdayken,bir hayatýn vardý benden uzak.Bir hayatým vardý benim,adý sen ve sensizliðe tutsak…
Düþlerimin en güzel yaný oluyordun.Sessiz geçen gemileri izliyordum med-cezir yüreðinde bir gece göðsünde uyuyor bir gece saçlarýma ellerini veriyordum.Kýsa cümleler kuruyorduk beraber geceye, biliyordum hayaldi sesinin hayalimdeki müziði,aþktý ve koca bir yalandý içime süzülen sensizlik.
Ýmkansýzlýða yazýlmýþtý bu hikayenin sonu,okumak acýtýyordu sensizlikle kanayan yanlarýmý ama ben seni seviyordum.Geceler biliyordu seni,düþlerim ve aþk biliyordu,sensiz ölmekten korkan yaným biliyordu,hayat biliyordu.Sen bilmiyordun.