ellerimi uyuşturan güçsüzlüğüne tutunuyorum..

ben artık senin akşamınla batıyorum..

ben de artık akşam soluğu, solmuşluğu -akşamın bende-..

gece damarlarımdan içecek
ben kalabalık ben karışık
ben evrenìn siyah boşluğunu damar damar emen
ben O ben ki;
bir değer etmeyen
evlerin
ses||sizliğini dinlemekteydim..

akşam soluğuma abanıyor, ben akşamı süslüyorum tenim`le..

sonra bir gemi yüzercesine kalb`ime
`demir atıyor..
sayıklanıp saklanıyorum
ben bu akşamı da batırıyorum tenim`e..

rıhtım da sakin
martılar filan uçuşuyor..
yanımdan bir çocuk ve bir simit kokusu yükseliyor..ellerim filan acıyor
çünkü kalbim ellerimde atıyor..
ben en çok_ ellerim dökülürken
bu şehri toplayıp götüreceğin günden nefret etmekteyim..
ki ben hiç_ nefret etmem..

-ben şimdilerde akşamı üstleniyorum henüz geceye varma`dım-..

deniz salınıyor ayaklarıma
hava soğuk sahil soğuk kum soğuk
yanımdan bir çocuk daha geçiyor
ben kalb`imden geçerken..
akşama soyunur oluyorum;
ben soğuk,
aşk soğuk, martılar filan hala uçuşurken ..ben _bu akşamda_ oluyorum..