iþte geldim!..

merhaba Eylül!..

uzun sürdü yaðmurlarým, bir türlü açýlmak bilmedi bulutlar...þaþý gözüm gibiydi güneþ; bir öyle, bir böyle...ah bu mevsim!..ne yaðmuru bitti, ne de düþürdüðü sarý yapraklar...esti de esti rüzgar; üþüttü aðaçlarý ve kuþlarý, döküldü diplerine çiçeklerdeki taç yapraklar ; döndüler hepsi, solgun bir güle...kokularýný yitirdiler ah çeke çeke...kapandýlar içlerine; bana benzediler gitgide:)))baharý beklemeye baþladýlar, yeniden yeþermek için ya, nasýl kýskanmam onlarý!..

ya ben!..ben yitireli çok oldu baharý...iþte bu yüzden özenirim, çok kereler bahar yaþayan aðaçlara, çiçeklere, sarmaþýklara, hatta otlara...

olamam ki, olamam ki!...

buna raðmen içimdeki çocuðu yaþatmanýn yollarýný öðretti hayat bana...her hücreme acýyý enjekte ederek hem de!.yaþamak zordu, insan olmak hepten zordu, aþk zordu bir de!..hele ben gibi her gününe yeni aþklar, yeni sevgiler büyüten biri için daha bir zordu yaþamak!..

sabahý okþayan elimde çakýr dikeni
akþamý bekleyen yüreðimde yar yüzü...
o neredeyse!..

yok!..