Yapraklarýnda yeþilin o körpe diriliði, yaþlý çýnarýn yýllara yorgun düþen dallarýný bir telaþ içinde hýzla kuþatarak, baharý müjdeler. Yeþilin bin bir tonu bir belirir, bir kaybolur bu toy filizlerde. Hayata gülümser sanki. Fakat arsýz bir tebessümdür bu. Biraz da iddialý. Hummalý bir azme teslim olmuþtur iradesi. Yaþam neþe’si ile biz duymasak ta fýsýldadýðý aþk þarkýlarýný alýp götüren esintilerin sinsi iþbirliði sayesinde o muhteþem tapýnaðýný kurmaya kararlýdýr.

Ýpek böceðinin kozasýný örmesi gibi, o toy ihtirasý içinde debelenir durur gün ve gecelerin dönüþümünde. Yeþilin açýk tonlarý koyulaþmaya yüz tuttuðunda azalmaz, artar bu hýrs. Yaþlý çýnarýn dallarýna konan yalýçapkýnlarý ve dere bülbülleri aralarýnda þakýyarak, alkýþ tutarlar bu cümbüþe. Kovuðundan baþýný ürkekçe uzatan sincap güvenle geri çekilir. Sonun da yemyeþil yapraklarla büsbütün donanýr, yaþlý dallar. Gölgesinde nice sevdalar barýnýr. Türküler okunur. Tabiatýn nefes alýp veren bütün canlarý, bu ihtiþama tanýk olurlar bir süre. Ýklim döner, son bahar olur. O toy yapraklar, yorgun düþmüþtür artýk. Kendisine bahþedilen yaþam gücünü hoyratça sarf etmiþ, birkaç oyunbozanýn cilvesine aldanarak meydan okumuþtu zamana. Gücü ve takati kesilmekteydi artýk. Biraz dargýndý bakýþlarý nedense, asýrlýk çýnara.

Ýhtiyacý olan ab - ý hayatý esirgiyor muydu acaba kendisinden? Sitem eder gibiydi ona, yere düþen her bir bakýrýmsý yaprakta. Sabah rüzgârlarý yüreðini üþütüyor, dermanýný kesiyordu. Öteye beriye savrulan her bir yaprakla o neþeli ilkbahar günlerinden ne kadar da uzaklaþýyordu. Vaktiyle taze yeþil yapraklarýyla çirkinliðini örttüðünü düþündüðü þu nasýrlý dallar, iþte yine çýrýlçýplak tüm çirkinliðiyle ortadaydý. Onca koþuþturma ve çaba, kapatýlamayacak ayýplar için miydi böyle?

Aydýn AKDENÝZ

http://blog.milliyet.com.tr/Blogger.aspx?UyeNo=772664