Ilık bir rüzgârın içine dolması mıydı yoksa? Yâdında ondan başka her şeyin kaybolması, “ne derse desin, ne yaparsa yapsın” o’nun, senin katında sonsuza kadar eşsiz ve benzersiz kalması gibi bir şey miydi bu sevmek?
Sen daha çok küçüksün çocuk.
Sezen henüz son şarkısını söylemedi ki…
“Bir lodos gerek; yeni bir tende vücut bulup, yeniden doğmak gerek; ancak böyle sileriz bu kirlenmişliği” demiştin bana bir gece. İçimiz acıyarak suskunluk oyumuza devam etmiştik.Oysa her ikimiz de biliyorduk ki. İnsan geçmişiyle gelir yaşadı
Sana kavuşma ihtimalini çoktan geçtim ben… Şimdi sana kavuşamamayı düşlüyorum. Seni gözümün önünde tutup da, ellerini tutamamayı… Ne de olsa seni uzaktan sevmeyi seçtim ben. Yokluğunda var olmaktı kaderim; Kabullendim, direnmedim.
Kadın ve yaralı kalbi yavaş yavaş, ve tadını çıkarak yürüyordu İstiklal
caddesini. Yanındaki adamın türlü düşünceler geçiyordu kafasından. Adam deli
gibi aşıktı kadına.
...Bir gün daha erişiyor karanlığa, saat nerede ise beş. Şimdi böyle mi olmalıydım, yalnız mı kalmalıydım, çaresiz mi olmalıydım? / Seni anlayamadıysam, / Sen anlatmadın! Anlatamadın! ANLATMADIN!
Var elbet!O kadar çok şey var ki sakladığım…
Beklenilenlerin gölgesine sığınıp ertelediğim o kadar çok şeyim var ki…
Bir durgun suyun sessiz çığlıklarıdır sana yazdıklarım ya da bir evladın sırtını annesine dayamışcasına güven duyduğu bir sevdadır yüreğine fısıldadıklarım. Nerdesin, kiminlesin bilmiyorum. Bilmekte istemiyorum. Sadece yüreğinin " yüreğimde " olduğunu biliyorum..Kelime dağarcığı kıt olan yüreğimin en fakir cümleleriyle seni " sana " yazdım. Yazmalıydım; satırlara işlemeliydim sevgimi
Bulduysanız eğer kötürüm etmeyin gerçek aşkı. Harcadığınız emeği kaprislerle küle döndürmeyin. Bulduysanız eğer yazıldığı gibi yaşayın onu. Fazlasını istemeyin...
Yeni bir gri başlıyor gözlerimin önünde, aşk hiç olmadığı kadar hüzünlü bu zamanlar. Yanlış günlerden geçip giderek bıraktığımız mutluluk kokulu dokunuşların ardında artık o zamana hiç güneş doğmayacak...
“Avuçlarımda yitik bir sevda;
Her gece sana geliyorum,
Uykusuz her hece sana…”
Kurulamaz cümlelerin imlasız sokağı… Yalanlardan korkmuş bir kalbin son durağı… Korkulu düşüncelerin kabus olup yağdığı bir gece karanlığı… Dinmek bilmez yağmurların korkusuz, mahrem ıslaklığı…
Sensiz olacak sevgilim her şey… Kuşlar sensiz uçacak, bahar sen yokken gelecek, soğuk kış geceleri karlar yağarken caddelere, o koca koca dağlara… Mayıs’a kadar doruklarda kar varken bile sensiz olacak her şey. Ben suya ayaklarımı sokacağım sen yokken. Ellerim kendilerini taşıyabilmeyi öğrenecekler. Tutunmayacaklar bir yerlere…
