Halil Kaya, üniversite kampusunun nizamiyesinden çýkarak otobüs duraðýna doðru geldi. Çok moralsiz görünmekteydi. Sinirli hareketlerle boynundaki kravatý söktü, avuçlarýnda buruþturup yanýndan geçmekte olduðu çöp bidonuna fýrlattý. Otobüs duraðýna doðru yaklaþtý. Birden, kravatýn babasýna ait olduðunu hatýrlayarak durdu, geri döndü, çöp bidonunun yanýna varýp attýðý kravatý geri aldý, düzelterek, katlayarak ceketinin cebine soktu, duraða doðru yeniden yürüdü. Tam o arada Halk Otobüsü yanýndan geçerek otobüs duraðýnda durdu. Halil Kaya, ona binmek için koþmaya baþladý. Otobüs duraktan iki yolcuyu aldý, hareket etti. Halil Kaya, arkasýndan baðýrmaya baþladý. “Hooop!… Duur!…” Otobüs durmadan hýzla uzaklaþtý. Halil Kaya, arkasýndan bakakaldý.
Duraða iki erkek öðrenci geldi, biraz dikilip kendi aralarýnda konuþtular. “Otobüs kaçtý. Onbeþ dakika bekleyecek miyiz þimdi?”
“Ne lüzum var? On dakka yürüdük mü, varýrýz çarþýya…” Sonra, oyalanmadan yürüyerek uzaklaþtýlar.
Halil Kaya da onlar gibi yürüyerek gitmeye karar verdi..
*
Halil Kaya cadde boyunca elleri cebinde, baþý eðik, sýkýntýlý yürüyerek geldiði bir birahanenin önünde az durakladýktan sora, karar vermiþ gibi, kapýsýndan içeri daldý.
Loþ birahanede bir-iki masada birer ikiþer kiþi bira içmekteydiler. Halil Kaya içeri girdikten sonra en dipteki masaya gitti, oturdu.
Garson tezgahýnýn arkasýndan çýkarak onun yanýna gidip, kaba bir ses tonuyla; “Bira mý?” diye sordu.
“Yok. Yarým þiþe raký ile bir yoðurt getir!” Elleriyle baþýný sýkarak yüzünü acý çeker gibi gerdi.
Sipariþi alan garson gitti.
*
Cezaevinde Paþa, Bora’nýn omzuna temas ederek, “Gel, gidip çay içelim!” dedi.
“Ýçelim…”
Birlikte koðuþtan çýktýlar.
Çay ocaðýnda beþ altý küçük masa vardý ve masalar genelde doluydu. Masalardan birisinde oturan derli toplu bir adamýn yanýna gittiler.
Paþa adamý selamlayarak, “Hayýrlý akþamlar ola mühendis bey!” dedi.
Adam, onarý nezaketle karþýladý. “Merhaba!Hoþ Geldiniz!” Tereddütlü davranan Bora’ya oturmasý için yer gösterdi. “Buyurun, buyurun, oturun lütfen!”
Paþa, adamý Bora’ya tanýttý. “Muhsin abi mühendistir. Onun da, senin gibi, siyasi faaliyetlerle iþi olmazmýþ, ama siyasi hükümlüdür kendisi.”
“Saðlýk olsun… ” Adam, Bora’ya “geçmiþ olsun!” diledi.
“Sað olun, size de…”
Köþe masada oturan iki kiþi, aralarýnda tartýþmaktaydýlar. Ýrikýyým olaný, ötekini bir þey için ikaz etmekteydi. Bora, merakýný gidermek için onlarý seyrederek kulak kesildi.
Ýrikýyým olan, “Ýkide bir þu dilini þaklatýp durma be birader! Kopartacaðým dilini, bak…” diyordu.
Çiroz olan da, “Ne yapayým… Diþimin arasýnda bir þey sýkýþmýþ, çýkartmaya uðraþýyorum,” diyerek arkadaþýna itiraz ediyordu.
“Dilinle diþ arasýndaki kýrýntýlarý temizlemek þart mý? Gir lavaboya, çalkala aðzýný, ya da kürdan bul… Ne bileyim… O sesi çýkartma da ne yaparsan yap! Gýcýk oluyorum…”
“Tamam, tamam!”
Orada bulunan diðer mahkumlardan Bora’ya laf atanlar oldu.
“ Geçmiþ olsun, birader!”
“ Allah kurtarsýn!”
Bora, hepsine ayrý ayrý, “sað olun!” diye karýlýk verdi.
Paþa, onun kulaðýna eðilerek, “Þu köþedekiler getirip çay ikram ettikleri zaman ayak parasý isteyeceklerdir. Tepki vermeye kalkýþma, olur mu? Bir iki lira ile savuþtururum ben,” dedi.
Bora da Paþa’nýn kulaðýna fýsýldayarak, “ Haraç mý? Niye veriyoruz ki?” diye sordu. Konuþmalarýný fýsýltýyla sürdürdüler.
“Burada ki usul gereði, bu tipler ikram ettikleri çayýn karþýlýðý haraç toplarlar. Hep böyle yapýlýr, yeni gelenlerden, ikram edilen bir çaya karþýlýk bir ayak bastý parasý alýnýr…”
“Allah Allah! Verme sen de! Dað baþý mý burasý?”
Muhsin, onlarýn lafýna karýþarak, “Vermezsen psikopatlýk yapýp dururlar. Her karþýlaþtýðýnda kapýþýp durmaktansa, vermek en iyisidir,” dedi.
Paþa, “ben hallederim, bana býrak sen,” deyince Bora, sen bilirsin diye baþýný salladý.
Çiroz, doðruca çay ocaðýna giderek, Çay ocaðý görevlisinin hazýrladýðý çaylarý bir tepsiye koydu, getirip masada servis etti.
“Allah kurtarsýn birader!”
Bora, soðuk mimiklerle baþýný sallamakla yetindi.
Paþa, önceden hazýrladýðý kaðýt parayý adamýn avucuna sýkýþtýrdý.
Çiroz, Bora’dan da para beklentisi içinde, yeniden, “Allah kurtarsýn delikanlý!” dedi.
Bora, dalga geçerek, “Seni de!” dedi.
Paþa, Çiroz’a verdiði parayý iþaret ederek, “O para, onun içindi,” dedi.
Çiroz, elindeki parayý þöyle bir inceleyip azýmsayarak, “Bilirsin hocam, her koyun kendi bacaðýndan asýlýr buralarda!” dedi.
Bora, aniden sinirlenerek, ani bir refleksle adamýn elinde tuttuðu parayý kaptý, gerisin geriye uzattý adama. “Al bunu! Bu sana benim sadakam!”
Çiroz, parayý aldý, Bora’ya ben sana sorarým der gibi bakarak oradan ayrýldý. “Allah kurtarsýn!”
Arkadaþýnýn yanýna döndü. Ýki arkadaþ köþedeki masalarýnda bir þeyler fýsýldayarak ters ters bakamaya baþladýlar.
Paþa, Bora’nýn kulaðýna fýsýldayarak, “Karýþmayaydýn keþke,” ded.
Bora öfkeliydi. “Resmen haraç topluyor adam, yahu!” diye söylendi.
“Boþ ver! Burada yaþayacaksan, alýþacaksýn böyle þeylere… Þimdi, dikkatli olmalýsýn artýk. Bu herifler seni tacize baþlayacaklardýr.”
“Buranýn bir yönetimi yok mu? Onlar müdahale eder herhalde!”
“Etseler de fark etmez. Bunlar bildiðini okurlar gene…”
“Okusunlar da görelim!”
Paþa, hayretle, “Sana ne oldu böyle be kardeþim? Bu sinirleri biz yapardýk da, sen müdahale ederdin bize. Amma deðiþmiþsin ha!” diye söylendi.
Çiroz’un ikram ettiði çaylar olduðu gibi önlerinde durmaktaydý. Çay ocaðýnda görevli mahkuma dönen Paþa, gelmesini iþaret etti. Adam koþturup geldi.
“Bunlar soðudu, al götür de, taze bir çaydanlýk demle bize…”
Çaycý, dolu çay bardaklarýný alýp götürdü