Sandıktan çıkarttım birer birer
naftalin kokulu elbiselerimi,
bütün çocuk günlerimi sığıştırarak…
Siyah beyaz fotoğraflarıma baktım birer birer,
bütün çocukluk günlerim yalın ayak…

Hatıra defterimi yırtıp atmıştım,sarhoşluklarımdan birinde
sanırım içindekileri unutmak istiyerek;
ama, o günleri ne mümkün hafızadan silmek!

Yargıçların ve savcıların adil olmadığı günlerdi,
Kanunları, yönetmelikleri, kararları,
dergileri, gazeteleri, bütün yayınları,
panzerleri, kelepçeleri, bütün silahları,
zindanları, tutukevleri, işkenceevleri,
borsaları ve şirketleri ve iktidarları,
karşıydı hepsi ulusa, ulusalcılığa.

bunların hiçbiri kurtaramamıştı onları,

durduramamışlardı Türkün şahlanışını…