Bizim çocukluðumuzda,
Ýlkokullarda vardý andýmýz...
Hala da varmý bilmiyorum.

''Türk'üm,doðruyum,çalýþkaným,
Yasam küçüklerimi sevmek,büyüklerimi saymak''
Diye uzar giderdi...
Merhum Reþit Galip tarafýndan,
Kaleme alýnmýþ bir vakit.

Biz de deriz ki;
Türk'sün,doðrusun,çalýþkansýnda,
Niye bu ülkede fakirlik diz boyu,
Büyük çoðunluk için geceler koyumu koyu,
Seçimde aldýnmý üç beþ bin oyu,
Milleti unut gitsin.
Niye hala memlekette,
Milli gelir on bin dolarýn üstüne çýkamýyor.
Gel de sen bunlara kafa yor.

Daha duur bitmedi...

Adamlar bir yol yapar elli senelik.
Biz de pek meraklýyýz,
Ýki senede bir yollarý asfaltlarýz...

Ýnsana hiç bir þey katmayan,
Magazin programlarýný,
Gece yarýlarýna kadar izleriz,
Kültür programlarýnýn reytingini dibe vurduran bizleriz...

Aþýrý kar ve yaðmurda,
Þehirlerimiz Venedik'i aratmaz,
Buna raðmen kimse de belediyelere,
Gözlerini karartmaz...

Anladýk Türk'sün doðrusun amma,
Yolda hiç doðru gitmiyorsun,
Hep trafik kazasýna sebep oluyorsun...

Anladýk çalýþkansýn amma,
Hep baþka memleketlerde,
Baþka þirketlerde çalýþkansýn.
Kendi memleketinin þirketlerini,
Yabancýlara sattýlar zaten...

Demekki bazý þeyleri,
Çocuklara papaðan gibi tekrarlatmakla,
Olmuyor bu iþler...

Bir muzip yazar arkadaþta,
''Türk'üm,doðruyum,fena halde doluyum''diye yazmýþ.
Hangimiz deðiliz ki dostum;
Hangimiz deðiliz ki...