Asi bu asi, çok sýk olmasa da ara ara isyan eder, bana sormadan etmeden... Bu benim parçam yahu! Parçam dediysem tabi ki evlatlarým da deðil... O benim ile altmýþ senedir beraber, baþparmaðým... Çorabýmýn arasýndan özgürlüðe adým atmýþ. Yine de ona ne kadar minnettar olsam azdýr, en azýndan bir misafirlikte isyan edip de çorabým dan kafasýný çýkartmaya yeltenmedi...

Uzatýnca ayaklarýmý tabureye, ayak baþparmaðým oradan bana, yani çorabýmýn arasýndan sanki el sallýyormuþ da selam veriyormuþ gibi geliyor... Bir ileri bir geri oynuyor. Oynuyor dediysem ben oynatýyorum tabi ki þüpheniz mi var? Öbür ayaðýmý üstüne getirip önünü kapatýyorum, sonra bir bakýyorum bana CE yapýyor oradan...

Rahmetli Babaannemin çocukluktan kalma bir tekerlemesi vardý aklýmda kaldýðýyla, parmaklarý sayardý sýrayla ki þöyle ’’Baþ parmak, baþar parmak, uzun hacý, gül pabucu, batona bacý.’’ Uzun Hacý ortada ki parmak, batona bacý da serçe parmaðý oluyor...

Kaç tane çorabýmýn telef olmasýna sebep oldu bu baþparmak... Bu baþparmak hakkýnda benim iki, üç cilt kitap yazmam lazým artýk. Ýþteeee birinci cilt ’’Baþparmaðýn Sosyolojik, Psikolojik ve Ekonomik olarak Yaþadýklarýmýza Etkisi Nedir.’’ Ve de ikinciiiii cilt ’’Baþparmaðýn Yanýndaki Parmaklar ile Olan Sosyal ve Assoyal Ýliþkilerinin Kiþiye Yansýmasý Nasýl Olur.’’ Üçüncü Cildi de aradan çýkartalým ’’Baþparmaðýn Baþ Parmak Olana Kadar Baþýna Gelenlerin Ýrdelenmesi ve Ýncelenmesi.’’

Olayý çözdüm galiba, bu tek baþýna çorabý yýrtacak bir baþ parmak deðil, demek ki o zaman baþ parmaðýn ucundaki týrrrrnak da bitiyor olay... Buradan baþ parmaklarýn ucunda uzayan týrnaklarý protesto ediyorum... Neeee týrnaklarda ’’Bizi zamanýnda kesmiyor diye beni mi protesto ediyor.’’ Teessüffff ederim týrnaklar size...

Çorabýmý çýkarttýðým zaman isyan misyan yok. Sakin sakin duruyorlar bu baþparmaklar, ancaaaaak, ne zaman ki ayaklara çorabýmý geçiriyorum, o zaman da baþ parmaðýmýn isyaný baþlýyor... Hayýr bu durumdan çoraplarýmda çok mustarip durmadan ’’Dýþarýnýn havasý biz delindik mi parmaðýn içine içine iþliyor iþliyor, ayýp oluyor parmaða’’ diye de sitem edip duruyorlar, bilmem anlatabildim mi?

Bazý zamanda sanki o çorabýmýn ucundan kafasýný çýkarttý mý ’’Selam bilader ne var ne yok, napýyorsun gecenin bu saatinde, yat uyu zýbarsana.’’ diyormuþ gibi geliyor bana... O diyormuþ gibi geliyor da bana, ben de tutup gece gece ona cevap veriyorum. ’’Kes ulan kafamýn tasýný attýrma zibidi, þimdi çýkartýrým çorabý sap gibi cýscýbýl kalýrsýn.’’ diyorum, o da hiç týnmýyor... Çok da þeyimdeydi yani...

Buradan, önce baþ parmaklarýma, sonrada çoraplara sesleniyorum. Daha önce de bir iki kere isyan etmiþtiniz. Baþparmak Beyler bu isyanlara son ver artýk. Ne zaman ki ayaktan çoraplarým çýkar o zaman hava alýrsýnýz. Çoraplar, size de iki çift laf edeyim de siz de nasibinizi alýn benden. ’’Siz de biraz sýký saðlam durun be adamým, her týrnaða da yüz vermeyin caným.’’ Ýþte böyleyken böyle... Hadi ben, uçtum, kaçtým...