567 YIL ÖNCE ÝSTANBUL SURLARI ÖNÜNDEN ÞU SES YANKILANIYORDU:
“Ey Kostantiniyye! Ya sen beni alacaksýn, ya ben seni!”

“ Kostantiniyye elbette fetholunacaktýr. Onu fetheden kumandan ne güzel kumandan, onu fetheden asker ne güzel askerdir. ”
Peygamber Efendimiz (S.A.S.)in, Fetihten 900 sene önce buyurduklarý bu kerâmetli müjde, muhakkak ki, o günden itibaren, bütün Ýslâm ordusu kumandanlarýnýn, âdetâ bir “ kýzýl elmasý” halinde, içlerinde yanýp tutuþan vazgeçilmez bir hedef haline gelecekti.

Çok ilginçtir; Ýstanbul’ un fethi müjdesine dair bu hadis-i þerifin dýþýnda, önemli bir delilin de, Ýslâm müfessirleri ve tarihçilerinin üzerinde birleþtiði hususun ; Sebe sûresi’ nin, 15. âyetinde zikredilen: “Beldetün Tayyibetün” ibaresi olup , bunun da, ebced hesabýna göre, Ýstanbul’un fetih tarihi olan, Hicri 857 yýlýný iþaret ettiðinin delili olduðudur.

Güvenilir tarihî kaynaklara göre, 668 ‘ den, 29 Mayýs 1453’ e kadar olan zaman içerisinde, Ýstanbul, çeþitli milletler tarafýndan, tam 29 defa iþgâl teþebbüsüne konu olacak, tabii bu giriþimlerin büyük bir kýsmý, Ýslâm ordularýnca “ fetih” amacýyla yapýlacaktý.

Müslümanlarýn, Ýstanbul’ u hedefleyen ilk seferi, 655 yýlýnda , Hz. Osman’ýn halifeliði zamanýnda, Suriye Valisi olan Hz. Muaviye’ ce hazýrlanan deniz seferi ile baþlar. Bu donanma, Fenike kýyýlarýnda Bizans deniz kuvvetlerini yok eder ve ülkesine döner. Tabii ki bu sefer, ilerki yýllarda, Ýstanbul kuþatmalarýna giden yolda önemli bir altyapý saðlayacaktýr.
Müslümanlarýn bu seferinden tam 13 yýl sonra, 668’ de, yine Hz. Muaviye‘ nin, bu defa Emevi Halifesi olduðu dönemde, donanma Kadýköy sahillerine kadar gelir, orada 669 baharýna kadar konaklar, çeþitli teþebbüslerine raðmen, þehri bir türlü ele geçiremez. Kuþatma günlerinde Ýslâm Ordusu, salgýn hastalýklar sebebiyle, oldukça aðýr kayýplar verir verecek ve ülkesine dönmek zorunda kalacaktýr. Bu seferde, ordu içinde oldukça ileri yaþlarda olan, Efendimiz (s.a.s.) in sancaktarý Ebu Eyyub El-Ensari Hz. de vardýr ve bu kuþatma sýrasýnda þehit düþecek sur dibinde topraða verilecektir.
Bundan sonra, Araplarýn Ýstanbul kuþatmalarý, zaman zaman 781 yýlýna kadar bir çok kere devam edecek ve o tarihten sonra Araplar, bir daha Ýstanbul önlerine gelmeyecektir.
Tâ ki; Osmanlý Devletinin kurulmasý ile birlikte, devletin 2. Sultaný Orhan Beð (1281-1362)’ in hüküm sürdüðü yýllarda, 1329’ da Osmanlý Ordusu Aydos kalesini fetheder ve oradan Üsküdar önlerine kadar iner.

Osmanlý’ nýn bahtsýz padiþahý, Sultan Yýldýrým Bâyezid Han, 1390 senesinin ilk baharýnda, Ýstanbul’ u kuþatýr. Bizans Ýmparatoru’ nun, aman dileyip, Osmanlý’ ya önemli bir vergi vermeyi taahhüt etmesinden sonra, kuþatmadan vazgeçilir.

Yýldýrým, 1397 senesinde, Ýstanbul’ u almakta artýk iyiden iyiye kararlýdýr ve þehri, abluka altýna alýr. Ancak, Timur belâsý ile karþý karþýya gelip yenilince , Ýstanbul’ un fethi 50 sene sonraya ertelenecektir.

Ancak Yýldýrým’ dan sonra, oðlu Musâ Çelebi 1411 senesinde Ýstanbul’ u kuþatýrsa da sonuç alamayacaktýr.

15 Haziran ile 24 Aðustos 1422 tarihlerinde, Yýldýrým’ ýn torunu, Fâtih’ in babasý II. Murad Han, Ýstanbul’ u iþgal eder ve sonraki günlerde þehrin düþmesi an meselesi iken; Bizans Devleti, Kilise ve Ýran Devleti’ nin iþbirliði ile, Anadolu’ da büyük bir isyan çýkartýlýr. Bunun sonucunda Padiþah, kuþatmada bulunan ordusunu, oradan çekerek, isyaný bastýrmak için Anadolu içlerine gönderir.

Ýstanbul ‘ un Fethi için, artýk bir 31 sene daha beklenecektir.

23 Mart 1453 günü, Sultan Mehmed Han komutasýnda , fetih amacý ve niyetiyle Edirne’ den yola çýkan Osmanlý ordusu, 5 Nisan günü Ýstanbul önlerine gelir.

Kuþatmanýn 12. gününde, Ýstanbul bombalanmaya baþlanýr.

29 Mayýs Salý gecesi, tan yerinin aðarmasýndan iki saat önce, Sultan Mehmed Han, iki rekât nâfile namaz kýlacak ve Rab’ binden, fetih niyâzýnda bulunacaktýr.

Gün aðardýktan sonra, büyük taarruz baþlar ve gün içinde, 53 gün süren kuþatmada sona gelinir ve Ýstanbul düþer.

Öðle saatlerinde doðru, artýk tarih boyunca, “Fâtih” ünvaniyle anýlacak olan padiþah, atýnýn üzerinde, Topkapý surlarýndan þehir içine girer. Doðrudan Ayasofya’ ya doðru gitmektedir. Arkasýnda, Osmanlý askerleri, tekbir sesleri ile ona eþlik etmekte, þehrin yerli halký, din adamlarý ile yanyana, Fatih’ e alkýþ ve tezahürat ile hoþ geldin demektedir.

Ayasofya Kilisesi’ ne giren Fatih ; burayý, en ücrâ köþelerine kadar gezdikten sonra, otaðýna dönmek üzere oradan ayrýlýrken, Kilisenin en kýsa zamanda camii’ ye dönüþtürülmesini emreder.

Ahmed Muhtar Paþa , " Feth-i Celil-i Konstantiniyye” adlý eserinde, ilk cuma namazýnýn kýlýnýþýný þöyle anlatýr:

"Fetihten sonra en mühim hadise Ayasofya' da ilk cuma namazýnýn kýlýnmasýdýr. Mimarlar ve iþçiler geceyi gündüze katýp çalýþarak, Salý günü fetholunan þehrin en büyük kilisesinde Cuma’ya kadar gerekli deðiþikliði yaptýktan sonra, Padiþah, kumandanlarý… gelip içeri adým atar atmaz, ilâhî bir gulgule yükseldi… Akþemseddîn Hazretleri, Sultan Mehmed Hân’ ý Sânî Hazretleri’ nin koltuðuna girip, tâzim ile Sultan Memed Hazretleri’ ni minbere çýkardý… Hazret-i Fatih, minberde, yüksek ve etkili bir sesle, ELHAMDÜLÝLLAH, ELHAMDÜLÝLLAH diye hutbe okumaya baþlayýp,…þükür ve mahmidet eylediði zaman idi ki , câmide mevcud bütün gâziler…gözlerinden sel gibi yaþlar dökmeðe baþladýlar.

Hazret-i Fâtih, kâide-i üslûb-ý hatîb üzre hutbeyi okuyup edâ ettikten sonra, minberden inerek, Akþemseddin Hazretleri’ ni imâmete geçirip, Cuma namazýný ol vaktin icâbatýna göre, mücahidin-i dîn-i mübîn saflarý önünde edâ eyledi.” ( Reþad Ekrem KOÇU- Ýstanbul Kültür ve Sanat Ansiklopedisi, c.2, s.866)

Ne acýdýr ki; fetihten sonra, tam 481 sene Müslümanlara camii olarak hizmet veren Ayasofya, Hristiyan milletler topluluðu adýna, ABD’ nin T.C. Devleti’ ne ýsrarlý baskýsý ve tehditleri üzerine; 24 Kasým 1934 tarihli Bakanlar Kurulu Kararý ile , 1 Þubat 1935’ de resmen müzeye dönüþtürüldü.

Yani Ayasofya tam 85 senedir mahzun.

Oysa Fatih; vakfýyetinin kapsamýna aldýðý Ayasofya’ nýn vakýf senedini þu cümlelerle bitiriyordu :

“…Benim bu mabedim, dünya durdukça cami olarak kalacaktýr. Her kim benim bu mabedimi camilikten çýkarýp, baþka bir þeye çevirirse; Allah’ýn, meleklerin ve bütün insanlarýn lâneti onun üzerine olsun! Onlar, hiç hafiflemeyen bir azabýn içinde kalsýnlar! Öyle ki, yüzlerine bakan ve kendilerine þefaat eden hiç kimse bulunmasýn!..”

Ýnþaallah; Ýznik ve Trabzon’ daki Ayasofyalar, 2011 ve 2012 yýllarýnda yeniden nasýl camiiye çevrildilerse, Ýstanbul’ daki Büyük Ayasofya’ da da Cuma ve vakit namazlarýnýn kýlýnma vakti yakýndýr.


Salih Zeki Çavdaroðlu
29 Mayýs 2020


https://ferahnak.wordpress.com/2020/05/29/567-yil-once-istanbul-surlari-onunden-su-ses-yankilaniyordu-ey-kostantiniyye-ya-sen-beni-alacaksin-ya-ben-seni/