Ankara'da durup durup dolduðumuz
kimi de
duman soluduðumuz zamanlardý
sevda düþtü yüreklerimize
meðerse düþ-müþ gerçekten sevda
biz böyle bilmezdik...
Ne zaman yüreðimiz ayaklansa
bir kýzýn elini tutmaya kalksak
çekip gidiyordu baþka bir þehre
ne zaman öpsek koklasak
kalbimize koymaya kalksak
zaman hep yeknesak...

Þans kapýyý vurmadan bir girse içeri
þöyle baþa köþeye oturtsak
vallahi iyi karþýlayacaðýz
bütün gönlümüze girenleri
razýydýk kaderimize
karþýmýza çýksa bile naçarý
biz gönül veren hiç bir kýzýn olmayacaktý kaçarý...

Dedik ya baþkentte duman soluduðumuz zamanlardý
ne zaman firar etmiþse yüreðimiz
bir kýzýn yüreðine
yarým kalýrdý hep sevdamýz
ah bir anasýný babasýný kucaklayýp sýksak
daha ötesi var mý be! Hýsým akraba olsak...

Yok aga yok
vuslat hep baþka bahara
hep ertelendi
þans kapýyý vurmadý içeri de girmedi
neylesin Mabut neylesin
þu benim garip gönlümü kim eylesin
o zamanlar aþkta bize yol vermedi...