İçimde şehirler boğulur
boğazım düğümlenir
mevsimse hiç fark etmez ilkbahar ya da güzün
yüreğimde hüzün
Bağdat yerle bir
Kudüs’te Şam’da
Kabil’de Yemen’de bir dolu kir...



Dinmez bir türlü içimin fırtınaları
yüreğimin yangınları...



Umut doğsun isterim bütün yüreklerde
dinsin acıları
kıyamete kadar dik dursun ülkelerde şehirlerde...



İçimde şehirlerle birlikte yaşam sevincimde boğulur
kuytularda infaz edilen
delikanlıları kızları görünce
isyanım büyür de büyür kader ağlarını örünce...



İçimde şehirler boğulur
ırzına geçilirken ülkelerin
kadınların kızların ve dahi çocukların
sabır taşları çatlar
patlayan bombalardan
parçalanan kollardan bacaklardan sonra
nefes dahi alamam
konuşamam dilim tutulur
sanmayın ki yaşananlar ne yenilir ne de yutulur...