Gözümüz Aydın
üreticiye tek kuruş zam yokken hayat standardımız hem de birkaç basamak birden nasıl yükselecek anlayamadım. Anlayan beri gelsin diye bir söz vardır. Geçimini çöp bidonları karıştırarak ailesinin nafakasını çıkaran esmer tenli Fadime kız gazetedeki haberi okuyunca derin bir ohhh çekti. İçinden yaşasın be sonunda çöp bidonu karıştırmaktan kurtuldum diye geçirdi. Hem de birkaç çıta birden yükselen hayat seviyesi sayesinde neler kazanacaktı neler. Önce uyuz atının çektiği arabayı çöplüğe atacak, sonra da yıllardır sayesinde ekmek yediği atını köpek maması fabrikasına satacaktı. İçinde cızzzz diye bir şey koptuğunu zannetti. Atını köpek maması olması için kıyamadı vazgeçti. En iyisi uyuz atını götürüp dağa bırakmaktı.
Fadime kız öğlen sıcağında çöp bidonu karıştırmaktansa atını az ilerideki koyu gölgeli ağacın altına çekti. Hendek üzerindeki tam kurumamış otlardan bir demet koparıp atının önüne attı. Arabasının üzerindeki kartonlardan büyükçe birini seçip yere yatırdı. Üzerine uzanıp yattı. Bundan böyle kendisini olabildiğince güzel bir yaşam bekliyordu. Güzel bir hayal alemine daldı. Önce at gerektirmeyen bir araba alacaktı. Hani kamyon eti mi ne diyorlardı işte ondan alacaktı.. Bir de robut alacaktı. Televizyonlarda arçelik ne demek diyen robut gibi olacaktı. Kendisi çöplere elini bile sürmeyecekti. Çöp bidonlarındaki işe yarayan her şeyi robut toplayacak, kendisi aha şimdi yattığı gibi, işin bitmesini ağaç gölgesinde yatarak bekleyecekti.
Daldığı hayal aleminden kalçasına inen sert bir tekmeyle gerçek hayata dönüverdi. Karşısındaki agasıydı. Agası öfkeyle bağırdı. Ne sümdüklenip durursun burada? Kalksana toplayasın işe yarayanları. Fadime kız öfkeyle agasına bağırdı. Abe ne tepiklersin beni? Ukumaz mısın gazetede yazanları? Kalk dedi agası yoksa kötü tepikleyeceğim seni dedi. Kalkmaktan başka umarı kalmamıştı Fadime kızın. Kalktı, oflaya oflaya uyuz atını çöp bidonlarına doğru sürdü. Abe dedi alayım o robutu, şart olsun ilk iş düvdüreceğim seni o robuta. Neyse ki agası duymamıştı söylediklerini.
Çıtalar yükselecek, çöpçü kız yine karın tokluğuna çöp toplamaya devam edecek. Köylü Mehmet ağa yine parasızlıktan tarlasını nadasa bırakacak. Emekli , memur ve işçi tüm umutlarını yükseltilen çıtalarda değil, devletin vereceği zamda ve destekte arayacak.
AB liler gelip uyum yasaları ne kadar uygulanıyor diye bakacaklar. Çöp torbalarından ortalığa saçılmış pis kokulu çöplerin üzerinde ilerlerken bir den bir patlamayla irkilecekler. O da ne diye baktıklarında çok temizzzzz bir bayanın balkonunun demirlerine serdiği halıyı var gücüyle patakladıklarını görecekler. Halıyı neden dövdüğüne bir türlü akıl erdiremeyecekler. Halıdan kalkan toz bulutu astımı olan bir AB görevlisini soluk alamaz duruma getirecek. Hızla uzaklaşacaklar oradan. Biri Türk tercümana soracak, o kadın halısını niye dövüyordu diye. Tercüman halı temizlensin diye dediğinde AB görevlisi hayıflanacak ve üzüntüsünü dile getirecek. Demek sizin hanımların halen elektrikli süpürgeleri yok diyecek. Tercüman boynunu bükecek ve yanıt veremeyecek.
Acı da olsa memleketimin insan manzaralarından bunlar. Olabildiğince ilkel ve iğrenç. Diğerlerini saymaya ise gerek yok. Hepimiz her gün nice ilkellikler görüyoruz. AB ye gerçekten girmemiz gerekiyorsa önce, her türlü ilkellikten arınmamız gerekir.
                         Özcan Nevres
ozcannevres@hotmail.com