“Yüreğimin pırpırına sapanla gelme! Bırak ayrılığında yolu yordamı olsun. Bakma bahar bahar gözlerimin körüne ya da bak; misli hazanlar döktü onlar, ciğerine dert olsun!”

Kolay mı el oldun, elimle koyduğum yüreğime. Gidişine türküler mi yaksaydım. Yüzünü yaktım resimlerde kolay mı? Yüzünde yüzüm vardı ateşte sancım. Kolay mı can-efruz gözlerin kapandı ve bitti tenimdeki güneş alışlar. Kolay mı aşkıma leke atar, satar beni dahasında bu yok oluşlar.

Yüzümdeki senden yana tüm çevrilişler, avuçlarımın kapanışıydı göz yaşlarıma, isyan mı sandın? Hadi şimdi seninde yok resimlerin baktığım yerde ve senin baktığın yerde de değilim artık. Geçmişte derken ‘ bir bakışın başım gözüm üstüne’ , şimdi bu sevdanın düzeninde ben mi hataydım? Kolay mı, ifil ifil eserken sana ve akarken ılık ılık, kendi ellerimle keser oldum rüzgarlarımı, yine ellerimle kuruttum ırmaklarımı.

Kolay mı , ‘yar’ dedim sana. Yarımlığını yüzüme yüzüme vursa da yar oluşların , kolay mı her defasında can attım kollarına ama yine zordu senin sarılışların.

Şimdi çek ellerini yüreğimin tükenmiş bereketinden. Türkülerin sızısından çek! Elindeyse git eşiğimden, kalemimden, şehrimden. Çıkar ortaya görmeden sevdiğim yüreğini ve sarıl ona sıkıca, daima senle kalsın. Varsın kıymet bilmez bir aşkın kollarında, yüzü kızarsın!

“ Yüreğimin kuşlarına sapanla gelme! Bırak ayrılığında yolu yordamı olsun. Bakma bahar bahar gözlerimin körüne ya da bak; misli hazanlar döktü onlar, ciğerine dert olsun"