Modacıların işi, sadece insanların dış görünümünü, giysilerini düzenlemek mi? Defileler düzenleyip Tuba Özay’ın üzerinde yaz kreasyonlarını, Deniz Akkaya’nın üzerinde şeffaf bluzları, Selin Toktay’ın üzerinde transparan etekleri, Tülin Şahin’in üzerinde bikinileri, yokinileri sergilemek mi modacıların tek işi?

Bence modacılar, insanın beynini de güzelleştirmekle yükümlüdür. Tabi beyin güzelleştirici modacılar, esas itibariyle öğretmenlerdir, ailedir, kitaplardır, toplumdur ama; bu güzelleştirmeleri de sergileyip beyin defileleri düzenlemek lâzım. Gerçi, insanlar toplumdaki davranışlarıyla, konuşmalarıyla, yaşantılarıyla zaten hep bir defilenin içindeler ama; hangi beyinin güzel olduğunu oturup bir jüri halinde değerlendirip, en iyisini ortaya çıkartmadığımız için çoğunlukla insanlar hakkında yanılıyor, hak etmediği halde bazen insanlara değer veriyor, bazı iyi değerleri gerilerde bırakıyoruz.

Dinlemek, konuşmak ve beynin arkasındaki gerçek niyetler...

Biz sadece insanların söylediklerine bakıp not veriyoruz. Oysa şahsen beni iki şey çileden çıkarıyor; konuşulacak yerde susmak, susulacak yerde konuşmak… Bu susanların beyinlerinde nelerin var olduğunu bilmediğimiz için; sadece iyi laf eden ve aslında söylediklerine kendisi de inanmayan kişileri, beynindekileri aynen yansıtanları ayırmakta zorlanıyoruz.

Zorlanıyoruz çünkü; hepimizde ikişer kulak olmasına karşın, bu kulağı değişik biçimlerde, değişik amaçlarla kullanıyoruz. Bazılarımız sadece duymak için ihtiyaç duyuyoruz kulaklara, bazılarımız dinlemek için… Bazılarımız da sadece gözlük takmak için kullanıyoruz o iki kulağı.

Kulak böyle kullanılıyor da, insanlar dillerini yerinde, gereğince, beyninin inandığı gibi mi kullanıyor? Maalesef piyasadaki diller, kulaktan daha beter.
Ortalık Kel Ali’nin bağına dönmüş. Konuşan konuşana, daha doğrusu atan atana…

Çeşitli cenahlardan anlamlı, anlamsız laflar atılıyor ortaya. Tabi herkesin bir hesabı var. Lakin bu atılan laflar, ortalığı karıştırmaktan, gerginleştirmekten, huzuru bozmaktan başka işe yaramıyor. Hatta öylesine çirkin noktalara ulaşıyor ki, insanların özel yaşamlarına hakarete varacak kadar iğrençleşiyor. Kişilerin özel yaşamının kutsallığı, dokunulmazlığı hiçe sayılıp, muhatap kişilerle birlikte ilgili-ilgisiz bir çok insanın rencide olması, aile yaşamlarının olumsuz etkilenmesi en küçük biçimde dikkate bile alınmıyor. Çelişkilerde, tartışmalarda “belden aşağı vurulmaması” gerektiği bilinci oluşmadığı için, “dil”in beyin kontrolü dışında kullanılmasından medet umuluyor.

Böyle olunca da, beyin modacılarına büyük görevler düşüyor. Beyinden nelerin geçip de, dile nelerin yansıdığını; ya da beyinden neler geçmesine rağmen dile hiçbir şeyin yansımadığına sık sık tanık olduğumuz bir süreçten geçiyoruz. Onun için de acilen bir beyin defilesi düzenleyip; ak koyunu, kara koyunu, kimin ne hesabı varsa tüm çıplaklıyla görmek durumundayız. Velhasıl Kel Ali’nin Bağı’na dönen sisli ortamda, kimin ne olduğunu, neyi amaçladığını, neyi düşünüp neyi söylediğini iyi tahlil edebilmek için defileyi tüm dikkatimizle izlememiz gerekiyor. Görünen kısımlar insanları yanıltabilir; defilede görünmeyen kısımları da görme imkanı bulmalıyız.

Tabi bu defilede; insanı seven, doğayı seven, kişisel maddi hesap yapan, makam peşinde koşan kişilerin beyinlerini Demet Şener’in, Emine Ün’ün, Asuman Krause’nin eline verip podyumda yürütüp karar verecek değiliz. Bu defilede insanların yaşamlarına, geçmişlerine, söyledikleriyle yaptıkları arasındaki farklılıklara, duruşlarına dikkatle bakmak yeterli…