Yine güneþin üzerine zifiri karanlýklara örtüldüðü gecelerden sesleniyorum sana...Yýldýzlarýn geceye, sevdanýn yüreðime vurduðu saatlerdeyim yine..Üç duvar ve duvarlara sinmiþ yalnýzlýk..Ýçimde sensizlik yalpalýyor sessizliði...Ürperiyorum sokaðýmý iþgal eden ayazlardan.Acýlarýnýn baðdaþ kurup oturmuþ yalnýzlýklarda dayanma sebebin olan gamzelerimden seni mahrum etmekten korkuyorum...Sana sýðýnýyorum..Göz çukurlarýnýn altýndaki ince cizgilere sýðýnýyorum...

Yüreðimi sana býrakýyorum...Gece deðil gözlerinde yaþanan...Sanki sýcak bir deniz gibi gözlerindeki nem....Býrak ne olur yüreðinden nefes alayým kurak topraklarýma...Bir dem cekeyim hücrelerinin ateþe vurulduðu saatlerde..Ve karanlýklar üzerime cullanmadan gözlerindeki güneþi sereyim karanlýklarýma.Yaðmurlarýn fýrtýnalara sarýlmadan ben yüreðindeki Cennete gireyim..Hadi ellerini uzat...Yýldýzlarin icinde yeniden doðalim ....Ummanlarýn derinliklerini korkutmasin seni...Yýldýzlara kapat o gülen gözlerini.


Bu sabah perdeleri açmayacaðým gül yüreklim..Yüreðimde" güneþim" olmuþken yüreðin, karanlýklara gülümsüyorum bir cocuk misali...Gamzelerimde acan gülüþlerin varken baharlara küskünlügümü ilan ediyorum....Býrak acýlarýn ecel tarlam olsun...Gözyaþlarýn ise son nefesim..Kücücük ellerimle gecelerin koynunda ýslattýðýn gözbebeklerini silemesem de býrak yüregindeki tüm umutlarý bir nefes diye içime cekeyim...Aslýnda bir özür borcluyum sana....Gözyaþlarýndan düþen her damlayý yüreðimle öpemediðim icin...

Yüreðine düþen sýzýlarý ve sancýlarý söküyorum ellerimle...Gözlerini ýslatan yaðmurlarla kavgalardayým..Aldýrma gömleðimin kan revan icinde olduðuna...Býrak aksýn canýmdaki nefesim yollarýna...Aksýn ki gönül bahcendeki kuru topraklarý kanýmla ýslansýn...Sen uyurken geceleri, ben sana gelmekteyim...Saclarýný çözüyorum kýrmýzý tokalarýndan, her teline yýldýzlarý giydirmek için...Ben nefesini geceye býraktýðýn dudaklarindan bir dem sýcaklýk alýyorum..Ne olur kýzma , seni öpmek icin deðil ; kuruyan dudaklarýna Cennetin mis kokan nehirlerini býrakmak icin...

Ve bir gün karanlýklarda kalýrsam, gözlerindeki güneþi giydirecegim gözlerime...Bir gün ayazlarin icinde uykusuzluða isyan edersem, yüreðindeki Cennetin en güzel bahcelerine uzanýp huzuru doldurucaðým gecelerime...Sen " hasretini ve umudunu " ektiðin ciceðe ben her gün yüreðimin denizlerinden sevdamý bosaltacaðým...Ektigin cicege dokunduðun her an ben uzaklardan senin icin bir beyaz güvercin kanatlandýracaðým..Kanatlarýnda yüreðim, gözlerinde ise gülen gamzelerimin olduðu..

Hadi, uyu ne olur birazdan sabah olacak...Gözlerini kapat..Sanma ki ben seninle uyuyacaðým..Sen uyudugun zaman kirpiklerine gökkusagýn en güzel renklerini dikmekle uðraþmalýyý..Ve ki sen güneþe gözlerini açtýðýnda ben karanlýklarda sana ve yüreðindeki günahlarýna yanýyor olacaðým..Ve sen baharlara gülümserken, acýlarla yaralanmýþ bedenine yüreðimin sevda elbiselerini giydirecegim....Korkma, sancýlarýndan...Gözlerini kapat sen...Gözlerini güneþe açtýðýnda ben olmayacaðým yanýnda..Ama ben senin ruhunun en derinlerinde sana yaþýyor olacaðým....

" Sen ki gül yüreklim;
Karanlýklarýma gülümseyen güneþim,
Acýlarýmda sýðýndýðým nefesim,
Gülümsediðimde gamzelerimsin...
Hadi gözlerini kapat yýldýzlara.
Ve ben, gözlerindeki Cennetin icinde nefes alýyor olacaðým.."