-- Gidiþinden aylar sonra cevap hakkýmý kullanýyorum dua çiceðim..---

Gidiþin bir Kasým günüydü. Beyaz karlarýn þehrimi istilasýnda öðrendim gidiþini..Gittin, sevginde bir bahar göremeden çekip gittin..Ben bu satýrlarý yazarken kim bilir sen gerçeðin aynasýnda yarýnlara dair düþler kurmaktasýn..Ben ise yalnýzlýða inat kýrdýðýn yüreðimden kalan son parçalarýyla birþeyler karalýyorum iþte.Sakýn üzerine alýnma bu satýrlarý. Topraða gömülmüþ bu ayrýlýðý kaldýrýp yeniden filizlendirmek deðil niyetim. Bu satýrlarý sen okuyasýn diye deðil , gidiþinden sonra içimde biriken bir avuç fýrtýnayý fakir satýrlarýmda yakmak istediðimdendir sevgili. Gidiþin hala gözlerimin önünde. Son oynunu oynamak üzere sahneye cýkmýþ figüran gibi yalnýzlýðýn suflelerini okuyup gittin...

Gittin. Yüreðinde baharlarý beklerken rüzgarý koynuna alarak gittin..Sessizce gittin, kör uçurumlara saldým düþlerimin kýrýk kovalari. Hani bir zamanlar yüreðine umut taþýyan kýrýk kovalarým var ya.. Ýþte o kýrýk kovalarla sensizliðin kör saatlerinde hep gidiþinin öfkeleri taþýdým yüreðime. Her kovada sensizlik yaðdý üzerime. Her kovada cayýr cayýr yandý düþlerim..Ama hep sustum.. Sahipsiz çýðlýklarý yükledim yamalý heybeme..Azýk diye bildiðim gülüþleri aradým durdum yalnýzlýðýn güneþ görmeyen köþelerinde..Yollara koyuldum, pusulasýz halimle. Seni aradým, tek bir kelime etmeni bekledim.." Hoþcakal " kelimesinin dudaklarýndan yüreðime hançer gibi inmesi bekledim..

Gittin, tek bir kelime etmeden. Anýlarýmýzý kibritsiz yakarak gitmiþtin. Gittin oysa ben yüreðime nice yalanlar söyledim bir gün dönecek diye..Pembe yalanlarla avuttum kendimi. Yalanlarla avutmasam kendimi; ayrýlýðýn soðuk teriyle korkusuzca yüreðime dayacaktim kör kurþunlarý..Oysa ben ölmeyi deðil; senin uzaklarda ama bana bir nefes kadar yakýn olan varlýðýnda yaþlanmayý istiyordum.Pembe yalanlarýmdan düþler kurup gelmeni bekledim sevgili..Sakýn yanlýþ anlama sevgili ; benden önce kurduðun hayatý ellerinle yýkýp ikimizin mavi düþ tarlasýna geleceðine dair düþler deðil kurduklarým. Bir gün dönüp " Gidiyorum, Hoþcakal " kelimelerinden ibaret kuru cümleyi alnýmýn yazgýsýna yapýþtýrýp son kez ait olduðun yalnýzlýða dönmene dair yalanlar, düþler büyüttüm yüreðimin soðuk köþelerinde..

Gittin, "dua çiceðim" bildiðim yüreðinden " yüreðime" bir veda sözcüðünü esirgeyip gittin. Hani dönülmez sözler vermiþtik birbirimize. Þimdi yeminleri tutmayan tek benmiþim gibi tüm tövbelerin adaklarýný acýlarla ben ödüyorum; sen deðil !Hani ayný gözle aðlayýp ayný yürekle gülümseyecektik biz. Hani sarý denizlerin üzerinde " vuslata" kulaç atacaktýk seninle..Öðretmenliðe baþladýðýn okul yolunda ayaklarýn yorulmasýn diye sýrtýný sana seren bu yüreðe çok mu gördün bir veda kelimesini..Çok mu gördün bunu sevgili ? Nefesim diye övündüðün bu sevdayý bir ayrýlýk cümlesiyle bitirememek niye sevgili ? Suskunluðun elbisesini çýkar üzerinden..Susma sevgili.. Tek bir kelimenle ölmeye hazýr yüreðime tek bir söz söyle hadi..Kurþunlarý kelimelere ilmekleyip, son infazýný boynuma geçir sevgili....

Biliyor musun gidiþinden aylar sonra bile içimde kanýyor gidiþinin sessizliði..Gidiþinin tek kelimeye bile sýðdýrýlamayan ezikliði hala sýrtýmda kambur. Yüreðim hala kýrgýn, gözlerim hala ýslak. Hala böðrümde suskunluðun býçaksý diþleri. Üzerime giyindiðim elbiseden göremediðin irinleþmiþ yalnýzlýðýn duruyor göðsümde..Belki de senden kalan tek þey bu.. Ýrinleþmiþ yalnýzlýðýn.. !

Ayazlara gebe kalmýþ yüreðimle konuþacak o kadar cümlelerim var ki..Þimdiye kadar hep sen üzülmeyesin diye dudaðýmý büküp kelimelerimi ezdim dilimin ucunda. Ayrýlýk kelimelerini erteleyip bir gün tekrardan gelip gidiþinin son kelimesini edeceksin diye bekledim durdum. Beklerken seni, sabýr zýrhýný giyindim üzerime. Sustum, bir dað gibi. Kurudum bir yapraðýn sonbahardaki ölümü gibi. Yavaþ yavaþ ve içten içe...Ölmeyi bekleyen bir çýnar aðacýnýn solgun yapraklarýný görüp köklerini bedeninden koparmasý gibi bende yüreðimden düþlerimi kopardým. Acýta acýta ve yavaþ yavaþ...Oysa öfkelere bürünüp kilit vurduðum dudaklarýma gidiþin acýsýný anlatsam fýrtýnalar kopacaktý mavi denizlerimde. Belini kýrýp yalnýzlýðýn gölgesinde oturan yaralarýma bir dokunsam denize kavuþmaya hasret bir göl gibi avuç avuç kanayacaktý yüreðim. Damarlarýmdan taþacaktý ayrýlýðýn zehiri.. Biliyorum, beni ezip taþacaktý. Bentler kuracak olsam da yýkýlacaktý önündekiler teker teker. Keþke bendeki sessizliði , yüreðimdeki ezikliði görüp son kez gelsen.. Topraða gömülmüþ aþký tekrar filizlendirmek için deðil; köklerinde yanan öfkeleri susturmak icin gelsen..Son kez ölümü dudaklarýma deðdirip keþke kangren yaralarýma tuz diye gidiþinin közlerini bassan sevgili..

" Dokuz aylýk acýnýn,
Son doðum sancýlarýydý yüzümde gizlediðim.
Kangren olmuþ yanlýzlýðýn,
Son satýrlarýydý alnýma çizdiðim.
Artýk toprak olmuþtur sevdan,
Bir sayfa deðildi üzerine kapanan;
Vefasýz sevdanýn ölüm fermanýydý
Tozlu raflara kalkan......"

31 Temmuz 2006


Ýsmail Sarýgene