“ Arýza çýkarýyor diye hayýflandýðýn yüreðine…”

Yorgun bir gecenin ardýndan düþürüyorum tüm satýrlarý. Eteklerinden topladýðým deniz kabuklarýný diziyorum gözlerimin çýplak yalnýzlýðýna. Dilsiz kelimelerini sarýyorum dudaklarýmýn uçuk baðlamýþ yalnýzlýðýna…Kekeme gecelerim sobelemiþken beni, sen çöz beni…Sen sustur bana sýrt dönmüþ suskunluklarý. Ulu orta yaz beni satýrlara.. Ýlmekle beni mürekkebinin sevda kokan ucuna..Vur beni yollarýna..Öldür beni gecelerinde..Sonra tekrar doður beni dudaklarýnýn iki yakasýnda. Sýrtýný dönmüþken tüm cümleler bari sen tut beni dilsiz öznelerimden...Varlýðýnla seninle yeniden tanýmladýðým kirpiklerimden öp beni..Senden uzaklarda gözlerim Kerbela sancýsýnda kavrulurken, sen Yusuf gözlü aydýnlýklar býrak demir kapýma. Ýnleyen sabahýma gözlerini doður..Yüreðimin kekeme yalnýzlýðýnda tel tel yanarken dudaklarým sen yüreðime iliþtir öznelerini. Notalarýný sadece senin bildiðin þarkýlarý haykýr bana. Kelepçeli olsa da kanatlarýn, sen yüzünü Cennetime çevir..Sýnýrýný bizim çizmediðimiz zamana inat topuklarýný vur suskun ayaklarýma. Sesim ol sesimin kanadýðý suskunluðumda. Hadi dudaklarýnda tazeliðimi yitirmeden söz ver bana; kader ne yaparsa yapsýn adým dua olsun kýblesi sevda olan dudaklarýna..Sürülse de býçaklar boðazýna, gözlerim aydýnlýðýn olsun Züleyha boyu karanlýðýna..


Limanlarýna al beni..Gözlerinin iç denizlerine kabul et beni. Deniz kokularýný kat bozkýr kuraðý dudaklarýma...Adýnýn geçmediði alfabemi yýk..Kur yeniden dilimin cümlelerini..Çöz beni karanlýklarýmdan. Bana giydirilmiþ deli gömleðimi çýkar yüreðimden.. Sevdaný giydir üzerime…Sonra da gözlerini düþür gölgelerime..Öp beni gülüþleri yaralý kirpiklerime..Sarmala beni, yaðmala bendeki beni..Düþ beni zayi defterlerinden..Vur beni…Kanasa da yalnýzlýðým, sanadýr nefes alýþým..Düþürdüm kendimi beli kýrýk geçmiþimden..Kýrdým aynadaki basiretsiz gençliðimi..Gayri sana adanmýþým.. Gayri sen olmuþsum…Ne önemi var bende olmayan benliðin..

Köklerimi söktüm bedenimden..Þimdi umut zamaný. Yeþerme zamaný..Dallanýp budanma zamaný…Hadi kendimin katili oldum..Gözlerinde temize çek beni…Zanlý geçmiþime inat sen al beni kýyýlarýna..Al Bak iþte yüreðim avuçlarýmda..Ha düþtü ha düþecek…Tut beni..Gayri nefesim, benliðim senin zabtýna geçmiþtir..Gayri ben SENÝNÝM..Sadece senin…

" Tüm sorularýnýn cevabýný gözlerimde bulan kadýn ; "

Gecikmiþlerini býrak artýk..Benim adýma düþsünsen de býrak ben seni yaþayým..Yorma kendini..Düþünme yarýnlarýmý..Sen yaþarken ben hep baki olacaðým..Dilinin ucunda birikse de özlemin býrak yutkun benli yalnýzlýklarý..Gözlerinden düþmesin tek bir gözyaþý..Bize reva görülse de üçüncü sayfa cinayeti..Vurulalým be can vurulalým. Düþsek ayný kaldýrýma..Üzerimiz gazete kaðýtlarýyla ulu orta örtülse..Kaný çekilen ellerimiz birleþmiþken direnmesek yaþamak için…Hani hep sana yakýþtýrdýðým beyazý beraber giyinsek..Sonra da sussak..Ölümü kutsasak dudaklarýmýza..Öznelerini yitirsek hayatýn, devrilsek imla hatasý bol cümlelere..Yutsak dudaklarýmýzda biriken ölüm acýsýnýn kutsal matemini..Sonra koþsak denizlerin üzerinde.. Birer birer aþsak uçurumlarý..Zýlgýtlar kulaklarýmýzý týrmalasa da kýzýmýza kavuþsak..Bize ithaf edilecek binlerce suçu kabul edilip tüm faili meçhul aþk cinayetleri üstlensek..Kýrýlsa da kalemimiz, biz özgürlüðümüze kavuþmanýn heyecaný ile binlerce türkü yaksak.. Zanlý sandalyesinde infazýmýz büyütülürken biz sevdanýn baþ harfine uzansak…Zan altýnda býrakýlsa da sevdamýz temize çekmek için tüketmeyelim kelimelerimizi. Bizi “ bizden “ daha iyi bilecek olmadýðýna göre ne yarar ki tüm bedbin sýfatlarýn bize ithaf edilmesi..Neye yarar ki ölü bedenlere iftira kurþunlarýnýn seferber edilmesi..Biz gökyüzüne iltica etmiþken neye yarar ki kanatlarýmýzýn kýrýlmasý…Adsýz…Tanýmsýz bir yere gömülmek olsa da kaderimiz…Ellerimiz yan yana..Ýsimlerimiz ise yan yana…


Ölme diyorum sana.. Ölme..Sakýn bensiz teslim etme nefesini Azrail’in avuçlarýna.. Ben olmadan sakýn kanatlanma sakat doðmuþ yarýnlara...Sehven olsa da býrak adýmý adýnýn yazmadan terk etme bu dünyayý..Peltek konuþan bir bebe sevdamýzý haykýrmadan gitmek yok gündüzleri kanamalý zamanlardan.Yaðmurlu bir günde öpüþmeden, gözlerimiz gözlerimizde seviþmeden ayrýlmak yok masal yüzlü sabahlardan..Sana diyorum sevgili..Sana…Gitmek yok diyorum..Noktasýný koyma cümlelerin..Devrilse de imla bozukluklarý üzerine sakýn ödünç verme öznelerini.. Ben gelmeden sakýn ölme iþte.. Ölme diyorum..Ölme…


Çýkar üzerinden kekeme yalnýzlýðý.
Giyin üzerine beni…
Soyun dudaklarýndaki umutsuzluðun çoðul eklerini..
Haykýr bizi…
Susabildiðin kadar sus kangren susmalarýnda..
Dudaklarýmda birikmiþ imla hatalarýný çöz..
Dilsiz olsa yüreðin,
Sen gözlerinle konuþ..


Çöz beni karanlýklarýmdan..
Hadi aydýnlýðýna doður beni..
Vakit dar,
Vakit geç…
Olsun can be…
Kefenle her þeyini..
Ötele sana biçilmiþ imla hatalarýný..
Býrak cümlelerin öznesiz olsun..
Yaþamak için cümlelere gerek yok ki…
Hayat susarak da yaþanabilir çünkü..

Kapat perdelerini..
Sustur gözlerini..
Güneþi devir gecelerime…
Gözlerini çevir gözlerime..
Dudaklarýný vur kirpiklerime..
Öznesiz bir hayatýn da yaþanabileceðini göster..
Devrilse de imla bozukluklarý,
Ölme sakýn..
Ölme..

Kerbela,
Hasan ile Hüseyin’e kavuþmadan
Yitip gitme uzaklara..
Gitme diyorum…
Kudüs’te ettiðin dualara âmin sesi karýþmadan
Ölme diyorum sana..
Ölme…

………
Yaþa beni,
Faili meçhul yanýmla..
Yaþat beni,
Dilimin ucunda birikmiþ
Yusuf yüzlü suskunluðumla…

05 / 08 / 2007 19 : 10

Ýsmail Sarýgene