Hani derler ya:
"Okuduðunu bile anlayacak kapasitede deðil..."
Ýnanýn, buna bile razýyým.
Okusun da anlamasýn. Yeter ki okusun.
Okusun, anlamasýn, eleþtirsin... Bir þekilde o kiþiye anlamadýðý ya da yanlýþ anladýðý anlatýlabilir.
Ama en vahimi hangi tip biliyor musunuz?
Hem okumaz hem de ahkâm keser: "Hrant Dink þunu demiþ, Elif Þafak bunu yazmýþ, Orhan Pamuk þunu yazmýþ..."
Bu tip, genelde okumaz zaten. Oradan buradan duyduðu saçma sapan þeylerle yetinir ve atar da atar, tutar da tutar.
Ve ne yazýk ki, Türkiye bunlarla dolu.
Bu tipler okumazlar, yukarýda örnek verdim diye söylüyorum, ne Hrant'ýn ne dediðini gerçekten bilir, ne bugüne kadar bir yazýsýný okumuþtur, ne Elif Þafak'ýn herhangi bir yazýsý ya da kitabýný görmüþ ya da okumuþtur, Orhan Pamuk ise onun için yalnýzca duyduðu bir isimdir, kitabýný okumak konusunu ise geçiyorum...
Bunlar genelde þunu yapar:
Birileri gider (bu birileri ve dünya görüþleri bellidir) örneðin yukarýda adlarýný saydýðým kiþilerden birinin yazdýðý bir kitap ya da yazýdan, ya da bir konuþmasý esnasýnda söylediði iddia edilen bir þeyin bir cümlesini cýmbýzla çeker alýr ve tüm kitabýn, yazýnýn ya da konuþmanýn tamamý ya da ana fikri yapar.
Sonra ne mi olur? Gayet iyi biliyorsunuz, aðýzlarýndan salyalar aka aka o insan için ölüm fermaný çýkartýr, her türlü insanlýk dýþý muameleye layýk görüp kendisine benzeyenleri kýþkýrtýr, hatta davalar açýp yargýlatýr...
Ne olur?
Hukuk iþler, tüm kitap okunur, tüm konuþma dinlenir, tüm yazý incelenir, o kiþinin ifadesine baþvurulur.
Netice?
Kiþi aklanýr...
Aklanacak ne vardý ki ortada? Bir olay ya da bir durum yoktur aslýnda. Ortada olan tek þey vardýr, o da cahilliktir. Bu cahillik öyle bir cahilliktir ki, okumakla geçmez. Zaten ahkâm kestiði konuyu da yalnýzca konuþmuþ olmak için, kimlik kazanma kompleksiyle söyler. Atýp tuttuðu konuda ise inanýn ikinci bir cümle söyleyecek kadar bilgisi yoktur.
Diyeceðim, anlayana: Önemli olan insan olmak, olabilmektir.