Herkes yalancý. Kimse doðruyu konuþmuyor. Kime sorsam ya televizyon seyretmediðini söyler ya da yalnýzca belgesel seyrettiðini. Külliyen yalan... Utanýn be! Nasýl vuruyor o halde þu ahlâksýz programlarýn reytingleri tavana? Madem hepiniz belgesel seyrediyorsunuz, neden onlarýn yayýn saati gece yarýsýndan sonra? Hayýr sadece C ve D gruplarý deðil onlarý tavana zýplatan, A ve B gruplarý da bu suça ortak.

Biliyorum, televizyon denen þey çok büyük bütçelerle kuruluyor. Hayatýný idame ettirmek için de paraya gerek var. Bu da reklam gelirleriyle oluyor haliyle. Bu sebeple de televizyon yeni, iyi, güzel olaný kaldýrmaz. Öyle bir þey sunacaksýn ki, hem reyting rekorlarý kýracak, hem de para kazandýracak.

Ýþte böylece ‘BBG’ , ‘Biz Evleniyoruz’, ‘Ýkinci Bahar’ ve ‘Gelinim Olur musun?’ gibi rezalet programlardan geçilmez ortalýk.

Þimdi ilk paragrafý okuyup ta, ‘Sakýn ha bu programlarý seyretmeyin!’ diyeceðimi zannediyorsanýz çok yanýlýyorsunuz. Tam aksine, kafanýzý sakýn ola ki kuma gömmeyin, seyredin. Seyredin de görün rezaletin son perdesini!

Bu konu tam Cumhuriyet Bayramýnda kafamý epey kurcaladý. Baþucu kitaplarýmdan biri olan (size de hararetle tavsiye ederim) Tarih Vakfý’nýn ‘Mardin / Aþiret – Cemaat – Devlet’indeki fotoðraflara bakýyordum. Bazýlarýnýn altlarýndaki yazýlar: Týp Balosu, 1960; Münire – Rifat Güven, Cumhuriyet bayramý balosunda, Mardin 1939; Gazi Paþa Okulu kýz öðrenciler müsameresi, Mardin 1951; Mardin Halkevi’nde köylülerle bir toplantý günü, 1935; Mardinli hanýmlarýn piknik gezintisi, 1937; Bir Mardin evi terasýnda gençlerin çay saati, 1940; Dr. Aziz Uras, eþi ve yeðeni ile birlikte Cumhuriyet balosunda, Mardin 1948.

O ne güzellik. O ne modern ve pýrýl pýrýl görüntüler, kýyafetler, insanlar. Ýnsanýn içi açýlýyor.

Aslýnda benim için bildik görüntüler. Sonuç olarak ben de o týp balosu fotoðrafýnýn çekildiði yýl doðdum ve halâ o insanlarýn medeniyetini, Cumhuriyet Balolarýný vs dinler dururum annemden ve daha pek çok büyüklerimizden. Büyükbabamýn da Cumhuriyet Dönemi fotoðrafçýlarýndan olduðu göz önünde bulundurulursa, bu tarz fotoðraflar görmeye alýþýk olduðumu tahmin edersiniz sanýrým.

Ama benim gene de nutkum tutuldu. Hangi yýllar ve sonuçta Ýstanbul deðil, Mardin. (Gerçi þimdilerde etrafýma baktýðýmda Ýstanbul’daki pek çok mide bulandýrýcý ve gerici görüntünün hiçbirini Mardin’de görmek mümkün deðil.)

AB Anayasasý’na gözlemci olarak da olsa Roma’da imza attýðýmýz Cumhuriyetimizin kuruluþunun 81. yýlýnda neden adam gibi bir Cumhuriyet Balosu yapýlmadý? (Birileri bir yerlerde bir þeyler yapýyorlar, hak yemeyelim, ama benim kastettiðim o deðil, ses getiren bir þey!)

Bana sadece ‘Cumhuriyet’ filmini seyredip aðlamak düþtü.

‘Bunlar mý Atatürk’ün Türkiyesi’nin Çaðdaþ Türk kadýnlarý?’ diye sordum kendime ‘Gelinim Olur musun?’ programýna bakýp.

Ben uzman deðilim ve burada psikanaliz de yapmaya niyetim yok, ama büyük ihtimalle bu tür bir yarýþmaya katýlmak bir ruh hastalýðý göstergesi. Ýnsan nasýl o kadar özelini, iki kiþinin arasýnda kalmasý gereken þeyleri bu kadar herkesin gözünün önünde yaþamayý kabullenir? Bu sadece para, þan, þöhret olamaz. Mümkün deðil. Bu bir nevi ruh hastalýðý, sapkýn bir ruh hali bu! Bu konuyu uzmanlar araþtýrmalý.

Kim oluyor da bu insanlar çýkýp ciyak ciyak ‘Türk örf ve adetleri’ diye baðýrýp bir þeyler öðretmeye, çað dýþý þeyleri insanlýk ve özellik diye yutturmaya çalýþýyor, bize asla Türkiye’de olmayan þeyleri empoze etmeye kalkýyorlar? (Arnavutluk’ta varmýþ o banyodan sonra el öpme meselesi. Seyredenler anlamýþtýr ne demek istediðimi, gerçi seyretmeye de gerek yok, bu mesele son günlerde tüm basýn organlarýný meþgul etti durdu.) Türk örf ve âdetleri üzerine ‘master’ yapmýþ ve sonuçta oðullarý ve gelin adaylarýyla rezil olduklarýyla kalýp, en kýsa zamanda da unutulup gidecek olan bu kaynana adaylarýna sormak istiyorum: ‘Madem geleneklere ve göreneklere bu kadar meraklýsýnýz, o halde burada ne iþiniz var? Yataðýnýza kadar milyonlarca insaný nasýl oluyor da sokuyorsunuz?’

Þahsiyetsiz, karaktersiz, hatta zeka seviyesi büyük ihtimalle –160’larda dolaþan kýzlar ve car car car baðýrýp ‘kýymetli’ oðullarýna güyâ gelin arayan kaynana namzetleri mi Atatürk’ün Türkiye’sinin Çaðdaþ Türk Kadýnlarý?

Biri bana anlatsýn Allah aþkýna, nereye gidiyor Türkiye? Yazýklar olsun be! Bu mu Türk Kadýný? Bunlar mý gelecek kuþaklarý yetiþtirecek genç kýzlar ve erkekler? Bu nasýl bir zihniyettir?

Ben ‘Türkiye halâ mümkün’ lafýný dilime pelesenk etmiþtim yýllardýr. Þimdilerde biraz daha yavaþ sesle yineler oldum, ne yazýk ki!

Bu ahlâksýzlýk örneði programda bir de kadýnlar diyor ki, ‘Dýþarýda bizim hakkýmýzda yazýlanlar gayet iyi þeyler!’ Ýnanamýyorum, demek ki, o malûm kanal güyâ dýþarýyla iliþkisi kesik olan bu insanlara iþine gelen yayýnlarý okutuyor ama geriye kalanýný, yani yazýlanlarýn 99%’unu asla içeri sokmuyor.

Benden size bir tavsiye. Þayet gülmek isterseniz aðlanacak halimize, kahvenizi ya da çayýnýzý elinize alýp www.eksisozluk.com sayfasýna girin, Semra Yücel yazýn ve okuyun. Ben buraya yazmayayým. Her zaman ayný görüþü savunmayan (ki bu da doðaldýr) Sözlük yazarlarýnýn nasýl da bu konuda ayný düþündüklerine þahit olun. (Ben bu aralar bu sözlüðü bayaðý bir sever oldum. Dikkat edin, alýþkanlýk yapabilir!)

Siz o sayfaya bakarken ben biraz baðýrmak istiyorum. ‘Ýmdat! RTÜK nerede, uyuyor mu?’ diye sormak istiyorum! Abuk sabuk sebeplerle pek çok televizyon kanalý ekran karartmak zorunda kalýrken ve ‘Türk aile yapýsýna uygun olmayan içerik, mevzuat vs sebebiyle’ diye de kör kör parmaðým gözüne tüm ekraný kaplayan bir yazýyý aldýðý ceza süresince yayýnlamak zorunda býrakýlýrken, bu programýn ayrýcalýðý nedir? Bu tarz programlar neden yasaklanmýyor? Esas bu program Türk aile yapýsýna hiç ama hiç uymuyor! Yok böyle bir saçmalýk Türk örf ve âdetlerinde.

Ben modern bir ailenin çocuðuyum, çaðdaþlýktan yanayým, ama bu çaðdaþlýk deðil, basbayaðý barbarlýk, utanmazlýk ve rezillik. Kimliksiz toplumun kimliksiz insanýmsýlarýný çoðaltma çabalarý.

Siz gidip þu Ekþi Sözlükte biraz eðlenin. Ben aðlayacaðým!