“ Ben sana hayat dedim / Kendini öldürmene izin veremem..”

Beni mutsuz edemezsin. Baþaramazsýn bunu. Çünkü ben sana “ hayat “ dedim sevgili. Öldüremezsin bizi. Üzemezsin beni. Kendini öldürmeye yeltendikçe ben seni “ bende “ büyütmeye devam edeceðim. Sen devam et kendinin katilin olmaya. Sen yüzünü kapattýkça umuda ben seni “ sende “ doðurmaya devam edeceðim. Ýnatla, sabýrla. Çünkü sen cansýn bende..Yüreðine daraðaclarý kurmakta kendin kadar özgür, ben kadar rehinsin hayata. Durma kanat dudaklarýný. Sonra da tuz bas üzerlerine. Ama baþaramayacaksýn beni hüzünlere gelin etmeye. Baþaramayacaksýn çünkü sen bana aitsin. Öldüremezsin beni. Üzemezsin sevgili..Çünkü sen köklerime hayat verdin. Sökemezsin beni senden. Atamazsýn içimdeki seni. Þimdi devam et kaldýðýn yerden. Öldürmeye devam et kendini. Güya sadece kendini öldüreceksin..Hayýr hayýr. Sen bir kez öperken topraðý dudaklarýndan, ben sensizlikte bin kez ölümü prova ederim gözlerimde. Sana öldükçe çoðalýrým ben, çoðaldýkça büyürüm sende..

Ýçinde yeþeren “ umut “ filizlerini köklerinden kopar. Kan revan olsun ellerinden. Yüreðinden sýzsýn karanlýklarýn. Adressizliðini fýrlat yüzünü. Ama benden “ seninle “ yaþadýðým hiçbir an'dan mutsuzum cümlesini duymayý bekleme. Çünkü ben sana “ umut dedim. Yüzünü sök yüzünden. Kov mutluluk sözcüklerini limanlarýndan. Mutlu olacaksan, ezik durmaktan övünç duyacaksan devam et. Ýçinde biriken tüm savaþlara baþlamadan yenilgileri kabul et. Ama ben sende yaþarken “ beni “ mutsuz edemeyeceksin. Baþaramayacaksýn sevgili.Ben yaþarken ölmeyeceksin. Kendini öldürmene izin vermeyeceðim.

Ben bir masala “ kahraman “ olmak için gelmedim. Sana inat gitmeyeceðim. Sen “ kendinden “ uzaklaþtýkça sana “ sen “ kadar yakýnlacaðým. Sen kendinden vazgeçtikçe ben “ sen “ olacaðým. Hadi dur ölümün besmelesiz safýna. Gir kimsizlik þehirlerin küfür kokan sokaklarýna. Aydýnlýk yüzünü vur karanlýða. Uykusuzluðunu kemirsin içinde adým miktarý mutluluklar. Sana diyorum sevgili. Öle-mez-sin. Kendini öldürmene izin veremem. Sendeki “ seni “ öldürebilirsin lakin sendeki beni öldü-re-mez-sin..Çünkü ben sana “ hayat “ dedim..Çünkü ben sana “ umut “ dedim..

Þimdi býrak içindeki yavan sorgularý/ savaþlarý. Yetmedi mi kendini asmalarýn ? Yetmedi mi kendini yerden yere vurmalarýn ? Çok fazla þey istemiyorum senden. Adýmýn kapladýðý yer kadar mutluluklarý kendine baðýþla ne olur. Ýki dudaðýnýn boþluðuna birkaç umut cümlesini býrak. Hadi adýndan ötesini hiçlik bildiðim duraklarda ölmeme izin verme. Ýliþtir beni aynalarýndaki gülümseyen yanýna. Bir uçurum boþluðu yüreðin. Sendelesen de düþme sakýn. Düþ-me..Düþersen de sol yanýma düþür sol yanýný..Bir ölüm sessizliði hüznün. Üþüsen de ölme sakýn. Öl-me. Öleceksen de beni de götür yanýnda. Tek kiþilik mezara sýðar deðil mi yüreðimiz ?


Beni bu kadar mutlu etmiþken
Baþýný eðe-mez-sin.
Seni “ sana “ býrakmýyorum..
Öle-mez-sin.
Bite-mez-sin..
Çünkü sen ben'sin..
Ben de sen...

Ne yaparsan yap..
Beni mutsuz edemezsin.
Ölümü daya dudaklarýma,
Karanlýðý yama kýyýlarýma.
Ama beni üze-mez-sin
Çünkü ben seninle mutluyum..
Sen yaþarken,
Beni mutsuz göremezsin..
Çünkü ben sana “ hayat “ dedim...


“ Seni çok ama çok seviyorum caným “

19.10.2007 11.49

Ýsmail Sarýgene