kanatlanmak takla atma bazen görünmemek....haykırmak duyulmamak sadece senin olmak senin görmeni istemekti uçuşlar...küçük bakışlarımdaki büyük kocaman seni görsen hergün ne kadar büyüdüğünü bilsen dev olup dünyayı sarsardın ...ama yaralı kanatların sende uçamadın ki uçsaydın belki belki işte o an özgür ruha kavuşacaktık belki sonuzluğun kızılında kanat çırpıp öpüşecektik belki sevişip var olacaktık...cennete taht kurmasakta kendi cennetimizi yaratıp hem halk hem yönetici olur kendimizle çelişir zaman geçirirdik..



sen sennn benden bir ses bekleyip yok olmayan içinde büyüyen bir dev belki ben sende bir dev oldugumu bilsem dünya ile top oynar güneşe gol atardım....herşeyi yıkardım zamanlı zamansız yerli yersiz dünya roma dan ibaret değildi hayatımdı dünya hayatımda dünya derin bakışlarımla yakıp kendi ateşimizde kavrulacaktık ki tepeye çıkmama isteğin beni amansızca gökyüzünden dalışlara bırakacak belkide düşüşümü sağlıyacaktı.....ama herşey temiz ve o kadar saf ki

her düşüşümde yok olmamak benliğinde büyümek isteyip yeniden düşüşe geçmekti



uçmak amansız amaçsız uçmak kaybolmak derinliklerde denize dalmak senin olmak .... belki de yok olmak...