Bir gül idim ben,
Kökleri sende var olan.
Bir umud idim ben,
Mutluluklarý sadece senin yüreðinde yazýlan...

Bir rüzgar kýzýyým ben.
Ellerim senin memleketin gibi toz toprak..
Bir sonbahar hikayesiyim ben..
Saçlarým satýrlarýndan bir satýr, cümlerinden bir cümle..

ve ben...
hayatýn en koyu kahve tonundan
bir çift göz..
O göz ki; bozkýr teninden kopup
Senin gözlerinden denizi görebilmiþ bir masal..


Bilmiyorum bu mektubumu ne zaman görür ne zaman okursun. Belki de son mektubumdur kim bilir. Yolun sonundayým..Sendelenmekte gövdem. Senin mutluluklarýnýn gölgesine baðdaþ kuran yüreðim yavaþ yavaþ solmakta. Gözlerimin kahvesine "ölüm " çöreklenmiþ..Son konuþmamýzda " ölecek insanýn her isteði yerine gelirmiþ " sözüne þakayla karýþýk " Allah korusun " duasýný iliþtirmiþtin. Gözyaþlarýmý kirpiklerimden taþýp dudaklarýma kan diye düþürverdi. Diþlerimle dudaklarýmý kemirip susmayý bilerken býçaðýn gövdesinde gerçeði saklýyordum senden..Ölüyordum...Ölüme koþuyordu dizlerim..Keþke yalan olsaydý..Keþke...


Uzun zaman sonra bir dost vasýtasýyla sana ulaþýp beni aramaný saðladýðýmda çalýþtýðým kurumdaki tüm iþ arkadaþlarýma çikolata daðýttým. Ben senin gözlerinde hep çocuktum ya...Sesi duyan yüzümde baharlar açtý oysa. Ölüm kapý eþiðimde mezarýmý kazarken, ben senin gözlerindeki papatya bahçelerinde gezinmekteydim. Hatta sana ulaþtýðýmda " onca zaman suskun onca zaman konuþmamýþken bu arayýþ bu çaðrý neden " diye kendine sorarken ben ise susmayý tercih ediyordum. Azrail'i ahizeye dayayýp sevdiðin ölüyor diye seslenmeli miydim sana..Hayýr hayýr..Sen bir ikinci kaybediþe hazýr deðilsin sevgili..


Bu satýrlarý yazarken kulaklarýmda " gurbet kuþu " " gücümüz yetene kadar "þarkýlarý bana eþlik ediyordu. Ve sen benden uzak bir yerde hayatý solurken ben ölümün þerbetini içirmekteyim dudaklarýma. Oysa seni ne çok özlemiþtim ben.Daha ilkokula giderken çekilen resimlerimi, babam ölmeden kayýt altýna alýnmýþ aile albümlerimizi, iþyerimin, köyümün tüm fotoðraflarýný sana gösterecektim...Omuzlarýma yaslanýp beni huzur içinde dinleyecektin..Ama olmadý..Vakit doldu..Kum terazisi tersine döndü..

Ben " benden" düþüyorum...
Bende " ben " ölüyorum...
.....

Seni sevmeyi seviyorum ben..
Ve sevdiðimi özlüyorum...

Varlýðýmdan bir kýrýntý býrakýyorum þimdi..

Son konuþmamýzda ne güzel söylemiþtin " biz hiç kavga etmedik diye " Oysa bizi birbirimize kavuþmak için hayatla kavga etmiþtik biz.Daha fazla yazamadým ey sýðlýðýma dua geniþliði katan kadýn..

Gözlerim kýpkýrmýzý.
Yanaklarýmdan taþan bir ýslaklýk..
Ellerimde bitmeyen titreklik..

Yazacak o kadar þeyim var ki sana..Düþündüðün gibi deðil..Hep dediðin gibi Azime teyze bekliyor seni. Evde tek baþýna..Hadi git derdin ya..Þimdiki gidiþim daha yazmaya yeltensem sana bu mektubu yazdýðým internet cafenin içinde bir yetim cocuk gibi aðlayacaðým..

Bu bir veda deðil bilesin..
Sadece eskisi gibi yazacak gücüm yok ..
Yazacak ellerim titrek,
Yazdýracak yüreðim senin özleminde kor..

Bu seneki doðum gününe sonra da kendi doðum günüme yetiþemesem
Ne olur kusura bakma..
Sessizliðim; gövdemin topraða kefen olmasýndadýr..
Seni unuttuðumdan deðildir..

Ve ardýmda sana bir umut býrakýyorum..Ona iyi bak..
Bir de Elif'i..Elif'imizi. Ona göz kulak ol..
Sizi ahirette bekliyor olacaðým..
Bir de Can'a...Düþlerinde büyüt onu..

Bana hediye verdiðin deniz kabuklarýný ve mor tesbihi anneme emanet ettim. Arada sýrada annemi aramayý unutma. Onu aradýðýnda Meleði de soracaksýn biliyorum.

* Son olarak sana mesaj olarak attýklarýmý derli toplu bu mektubuma iliþtirdim..

Kabul eyle gözlerimin kahvesine sevda kadýným..

" Pastel boyalý düþlerim sorguda iken al götür beni buralardan. Ölümün öldüðü bir kentin geçmiþi yaralý sokaklarýna býrak beni. Çocukluðumda hile yaparak kazandýðým bilyeleri baðýþlamýþken sen bana kaðýttan gemiler yapmayý öðret bana. Sonra da gözlerimin kahve renginden binlerce uçurtma. Gözyaþýmdaki tuzla gusül ederken yaralarýmý, bir þarkýyý fýsýlda kulaklarýma. Eteklerine doldurduðun bayramlýk sevinçlerimi arife sabahý olmadan yetiþtir yetim yanýma ve güçsüz kollarýma yüreðini giydirip bir baharý çiz gözlerimin en beyaz bulutuna.

Bayat ekmeðin üzerine sürülmüþ acýlarla geçiþtirilmiþ öðle paydoslarýnda sevdim seni.Gazoz kapaklarýndan alýntý yaptýðým filintalý, þatafatlý sözlerle deðil Anadolu’nun küçük bir kasabasýnýn yarý bozuk yarý argo þivesi ile anlattým seni. Soðuk bir kýþýn izlerini barýndýran demir sefer taslarýna konmuþ yemeklerden önce aç karnýna içtim gözlerini. Gasp edilmiþ çocukluðumu ararken gözlerinde, koca bir özlem cümlesi oldu sustuklarým.Bilmediðim bir sokakta hayatýnýn bir harfine denk gelecek bir nefesi keþfetmiþken tenimde, bir nihavent þarký olur ömrüm dizlerinin dibinde.

Gecenin karanlýðýna bir býçak diye gözlerini sürerken bana iliþmiþ ölümün saçlarýna nefesini nakýþladim. Içimin aynalarýna çocukluðumu istiflerken, dudaklarýmda senle baþlayýp benle biten söz olur gözlerin. Ellerim bir duaya durmuþken, yüzünden geçerim Cennetin üzüm bahçelerine ve ucuz bir gazetenin üçüncü sayfasýndan kovulmuþ mutluluklarim sadece senin yüreðinde var olur."

Seni seviyorum sýðlýðýma dua geniþliði katan kadýným...

Kocaman eyvallah...


08 Mayýs 2009

Ýsmail Sarýgene