"...öyküyü yazan bilge, beþinci ya da altýncý göbekten kral torunu olduðumu ortaya çýkaracak þekilde belirleyebilir soyumu." -Cervantes, Don Quijote |
|
||||||||||
|
Yaðmur yaðýyor bu gece þehre. Herþey uykuda. Çýt çýkmýyor etraftan ama nedense benim uykum gelmiyor. Ne kadar zorlamamda göz kapaklarýmý bu gece kapanmamaya niyetliler. En sonunda pes edip yaðmuru izlemeye koyuluyorum bende. Nazlý nazlý iniyor her bir damla. Toza bulanmýþ aðaç yapraklarýný, araba camlarýný temizleyip öyle karýþýyor topraða. Yerlere atýlan çöpleri de temizliyor yaðmur sularý, sel olup akarken onlarý da götürüyor. Bunlarla yetinmiyor yaðmur ve nihayet geceyi de götürüyor giderken. Bense tozlarýn ve kirlerin gidiþine, yepyeni bir güneþin doðuþuna þahit oluyorum böylece. Ýnsanlarýn çoðu yaðmuru görmüyorlar ama ilk ýþýklarla uyandýklarýnda, tertemiz toprak kokusunu çekiyorlar ciðerlerine ve gülümseyerek bakýyorlar bu yeni güne. Derken aradan günler geçiyor ve toprakta bir kýpýrdanma baþlýyor. Ekilen tohumlar göðe kaldýrýyorlar baþlarýný. Rengarenk çiçekler sarýyor dört bir yaný, hem gözümüz hem gönlümüz þenleniyor. Yaðan yaðmur götürdüðü þeylerden sonra baharý hediye ediyor bize. Kabil bir cahillik edip kardeþi Habil’i öldürdükten sonra çaresiz kalmýþ kardeþinin cansýz bedenini ne yapacaðýný bilememiþti, derken topraðý eþeleyip ölü bir kargayý oraya gömen kargayý görmüþ ve “yazýk bana þu karga kadar olamadým” demiþti. Kabil’ de ayný þekilde topraðý kazmýþ ve böylece kardeþini defnetmiþti. Kabil bir kargadan almýþtý dersini. .. Ben de yaðmuru izleyip, baharý gördükten sonra yaðmurdan alýyorum dersimi. Yazýk bana yaðmur kadar olamadým, akýtýp ta gözyaþlarýmý içime, kalbimdeki günah kirlerini yýkayamadým. Nasýl ki her bir yaðmur damlasýný melekler indiriyorsa yeryüzüne, her bir tövbe gözyaþýna da meleklerin dualarýnýn da katýldýðýný hesabedip; temizleyemedim kalbimdeki lekeleri. Ancak ben Kabil gibi umutsuz deðilim, hele dönülmez bir yolda hiç deðilim. Biliyorum ki rahmet yaðmurlarýnýn mevsimi varken , rahmet yözyaþlarýnýn mevsimi yok. Ne zaman kalp titrer, gözyaþý akarsa; rahmette o an iner kalbe. Benim de öðretmenim yaðmur oldu böylece. Karar verdim ðözyaþlarýmý yaðmur yapýp kalbime tövbe tohumlarý ekmeye. Madem ki yaðmur rahmettir, benim tövbe tohumlarýmda elbet yeþerir…
ÝzEdebiyat yazarý olarak seçeceðiniz yazýlarý kendi kiþisel kütüphanenizde sergileyebilirsiniz. Kendi kütüphanenizi oluþturmak için burayý týklayýn.
|
|
| Þiir | Öykü | Roman | Deneme | Eleþtiri | Ýnceleme | Bilimsel | Yazarlar | Babýali Kütüphanesi | Yazar Kütüphaneleri | Yaratýcý Yazarlýk | Katýlým | Ýletiþim | Yasallýk | Saklýlýk & Gizlilik | Yayýn Ýlkeleri | ÝzEdebiyat? | SSS | Künye | Üye Giriþi | |
Book Cover Zone
Premade Book Covers
ÝzEdebiyat bir Ýzlenim Yapým sitesidir. © Ýzlenim
Yapým, 2024 | © ayþe kaya, 2024
ÝzEdebiyat'da yayýnlanan bütün yazýlar, telif haklarý yasalarýnca korunmaktadýr. Tümü yazarlarýnýn ya da telif hakký sahiplerinin izniyle sitemizde yer almaktadýr. Yazarlarýn ya da telif hakký sahiplerinin izni olmaksýzýn sitede yer alan metinlerin -kýsa alýntý ve tanýtýmlar dýþýnda- herhangi bir biçimde basýlmasý/yayýnlanmasý kesinlikle yasaktýr. Ayrýntýlý bilgi icin Yasallýk bölümüne bkz. |