Torun dedesine sorar: “dede insan ömrü ne kadar?” dede cevap verir. “bir ezanla bir namaz arasý.” Torun bir anlam veremez dedesinin cevabýna “nasýl yani?” der. Dede açýklar: “bak yavrum, insan doðunca ilk iþ kulaðýna ezan okunur, ölünce de son iþ olarak ona namaz kýlýnýr, iþte insanýn ömrü bu ezan ve namaz arasýdýr.”
Þu an bu yazýyý okuyorsak demek ki; ezanýmýz okunmuþ. O zaman geriye namazýmýzýn kýlýnmasý kaldý. Ölüm kelimesini duyunca hiç suratýmýzý buruþturmayalým öyle, baþlanan her þey nihayetinde bitmez mi? Bir takvimin yapraðý nasýl da her gün birer birer eksiliyor ve sonu geliyorsa; günler de birer birer eksilip; ömrümüzü bitiriyor. Bakýn iþte bir güne daha baþladýk ve bitiriyoruz. Geçirdiðimiz her gün bizi bir adým daha uzaklaþtýrýyor dünyadan ve yaklaþtýrýyor namazýmýza. Evet, bundan kaçýþ yok, Allahu Teâlâ öyle buyuruyor: “ Her nefis ölümü tadýcýdýr.”
Ölüm nihayetinde har kulun kapýsýný çalacak. Peki ya sonrasý? Bunu hiç düþündük mü acaba? Dünyada bize güvenen insanlarý mahcup etmemek için ya da onlara karþý mahcup olmamak için uðraþtýðýmýz gibi, Cenneti bizim için yaratmýþ ve bize dünyada da sayýsýz nimetler vermiþ olan Rabbimize mahcup olmamak için de hiç uðraþtýk mý? Dualarýmýzda hep Cenneti isterken, fiillerimizi de ekledik mi dualarýmýza? Yoksa yan gelip yattýðý halde zengin olma hayalleri kuranlara gülerken, biz de onlar gibi yan gelip yata ya da Cennete mi talip olduk?
Aslýnda her insan dünyada da Cenneti yaþamak ister ama bunu hiç kimse baþaramaz. Çünkü her insanýn hayatýnda mutlaka eksik bir þeyler vardýr. Mesela zenginizdir ama tedavisi olmayan bir hastalýða yakalanmýþýzdýr, ya da mutsuz bir evliliðimiz olabilir ya da mutlu bir evliliðimiz vardýr ama bu kez de evlat sevgisinden yoksun olabiliriz, ya da hem mutlu bir evlilik hem de evlat vardýr ama bu kez de geçim sýkýntýsý bükmüþtür belimizi. Vs. vs. vs. Yani illa ki bir eksiklik vardýr hayatta… Dünyada Cenneti aramak boþuna, çünkü onun adresi belli. Buralarda boþuna oyalanmayalým. “afedersiniz buradan Cennete nasýl gidilir? Diye soran varsa eðer, cevap:”NAMAZLA.” Biraz daha açarsak eðer; bak kardeþim herhangi bir iþle uðraþýrken bir ezan sesi duyarsýn bu sese uy bulduðun ilk camiden içeri gir, cemaatin arasýna karýþ ve namazý kýl. Ýþte bu düzen üzerine hayatýna devam et. SON DURAK CENNET.
Ben bir namaz gönüllüsüyüm ama kýldýðým namazlarý dört dörtlük ve cenneti garantiledim sanmayýn. Ben sadece yapmam gerekeni yapýp kýlýyorum namazýmý, icabet ediyorum Rabbimin davetine. Daha sonra O’na teslim ediyorum namazlarýmý, dara düþeceðim o kýyamet gününde geri almak üzere. Ve umut ediyorum rahmetini Rabbimin çünkü baþka da çarem yok ve istiyorum ki; hiç kimse namazsýz dönmesin Allah’a. Ýstiyorum ki; hiç kimse baþý önde çýkmasýn Yüce Huzura. Rabbimiz bizi pek çok þeyle sevindirirken; biz neden þeytaný sevindirelim. Býrakalým da þeytan yandaþlarýyla cehenneme giderken biz salih kullarla cennete gidelim.
Bu yazýnýn sonuna en güzel þu sözler yakýþýr sanýrým.
Ey kul etme dünya nazý, kýl namazý. Sonra kýlarýz diyenin dün kýlýndý cenaze namazý.
Namazýmýz kýlýnmadan, namazýmýzý kýlalým…