KOCA ADAM

Beyaz sakalında hissetmiştim masumluğunu
Derin bakışlarında görmüştüm merhametini
Heybetli duruşunda bilmiştim koruyuculuğunu
Ama şimdi yok beni koruyacak koca adam
Yokluğunda çiçeklerde soldu
Herkes sadece seni özler oldu
Ama yetmez bana bunlar
Sensizlik sarmışken bedenimin her yerini
Sabahlara kadar gelecek misin diye beklerken
Haykırdı çiçekler avazı çıktığı kadar
Her şey sustu yalnız onlar konuştu doğada
Ve unut artık onu o dönmeyecek dediler
İnanmak istemedi kalbim buna
Hayır diye haykırdım doğadaki her canlıya
O gidemez dedim çiçeklere
Çiçeklerse boynunu bükmüştü
Oysaki sen birçok çiçeğe can vermiştin
Ve ben şimdi ölüm haberini büyüttüğün çiçeklerden aldım
Günler geçti ama sen gelmedin dede
Ben de yokluğunda sana ait olanlarla yad ettim seni
Hoşuna giden ne varsa yalnız onları yaptım
Eskisi gibi yine bekledim seni
Ve bir gün sahilde deniz gösterdi seni bana
Koştum hiçbir şeyi düşünmeden
Sarıldım denizin sularına sana sarılıyormuş gibi
Ama sen yoktun denizde
Acı acı haykırsam da artık anlamıştım gelmeyeceğini
Ve acı acı dökmülmüştü gözlerimden yaşlar
Artık yokluğunun acısıyla yaşayacaktı bu bedenim
Belki de sadece bedenim yaşayacaktı
Ruhum diri diri mezara girecekti sensizlikte
Ve seni kaybettiğim gün solan hayallerimle
Öylesine yaşayacaktım bu sensiz berbat dünyada
Ve yokluğunda çocuk olmaktan vazgeçip
Umut iklimini göremeden yaşayacaktım
Kalbime usul usul yağan karla birlikte
Bulutlarda gördüğüm hayalinle
Giriyorum karanlık bir yola senin gibi bir dede olarak
Ve torunuma bir daha kavuşur muyum diye bilmeden
Yaşlı gözlerle ve yaşlı bedenimle seni özleyerek
Göçüyorum dünyadan sessizce
Aynen senin göçüp gittiğin gibi dedeciğim…