EY GÜZEL ÖLÜM...

Geçiyor saniyeler bir bir
Akıp gidiyor zaman kendi yolunda
İnsanoğlu ise düşmüş sahtelik peşine
Kendimizi kurtarmak varken kötülüklerden
Kapışıp duruyoruz sonu olmayan bir savaşta
Siliyoruz mutlu bakışları
Gülümsemek varken sahte gülücükler saçıyoruz
Sahte olduğunu adımız gibi bilsekte
Gözlerimizdeki iyilik parıltısı artık biter oldu
Şehrin ve insanların üzerine çöken geceyle birlikte
Mevsimler hızla geçiyor biz hatırlamazken
Adalet ise sahte mahkemelerde görülür oldu
Herkes bildiğince başkasına ceza keser oldu
Bir köşede birbirini yiyip bitiren insanları izleyen ben
İnsanların çizdiği bu yolu görerek
Kayıp olan zamanı elime alıp
Önümdeki dikenli yolda ilerliyorum bir başıma
Her insana doğruyu göstermeye çalışarak
İnsanların gözlerindeki parıltı da kendimi bulup
Herkesi el ele tutuşturup
Gözlerimin önünde yükselen güneşe gülümseyerek
Merhaba dedirtiyorum kötülüklerden arınıp
Yeni hayatına başlayan insanlara
İnsanlar arasında dolanan iyilik meleği misali bedenim
Şeytanı kendi kötülüklerinde boğarak
Göğe yükselip ölüm meleğine gülümseyip
Yeşil gözlerimdeki parıltıda ruhuma can veren yaradanı görerek
Merhaba diyorum beni kucaklayan ölüme
Yüreğimdeki huzurda ve yüzümdeki mutlulukta...