Hanýmeli…

Hanýmeli Eðitim Kültür ve Yardýmlaþma Derneði’nin (7 Kasým 2010 tarihli) konferansýnda ben de vardým.
Daha doðrusu görevli olarak oradaydým.
Bu tür etkinliklerin tadý-tuzunun kalmadýðýný düþünüyordum.
Çünkü insanlarýn artýk gayrý samimi olduðunu biliyordum.
Lakin Hanýmeli’i bu kez beni þaþýrttý.
Ramazan Kayan’nýn konuþmacý olarak katýldýðý (Mavi Marmara izlenimlerini anlattýðý) konferansý saymazsak Belediye Konferans Salonunun 2010 yýlýnýn en doyurucu, en kalabalýk ve en samimi programý, diyebiliriz. Kaldý ki Kayan hocanýn katýldýðý o izdihamlý programý da yine Hanýmeli Eðitim Kültür ve Yardýmlaþma Derneði yapmýþtý.
Sekiz yüz kapasiteli Belediye Konferans Salonunda, Hanýmeli Eðitim Kültür ve Yardýmlaþma Derneði bin- bin beþ yüz insan toplattý. (Bu zamanda bu kadar insaný bir araya toplatmak biraz hüner ister, güç ister. Zira bir-iki hafta önce moderatörlüðünü Malatya valisi Sayýn Doç. Dr. Ulvi Saran’ýn yaptýðý panelde bile ancak elli- altmýþ kiþi katýlmýþtý…)
Malumunuz, her zaman olduðu gibi yine çoðunluk kadýnlardan oluþuyordu katýlýmcýlarýn. Öyle ki; programdan önce konuþmacýyla birebir konuþurken; “eskilerde, bu tür etkinliklerde ‘bayanlara yer ayrýlmýþtýr’ þeklinde bir duyuru bulunurdu, þimdiyse tam tersi; erkeklere yer ayrýlmýþtýr’ ibaresine -neredeyse ihtiyaç hâsýl olacak” latifesi salonumuzun durumunu çok iyi ifade eden bir espriydi…
Evet, Hanýmeli Eðitim Kültür ve Yardýmlaþma Derneði’nin beni heyecanlandýrdýðýný ifade etmek istedim…
Yýlardýr bu heyecaný yaþamamýþtým.
Beni heyecanlandýran salonu hýnca hýnç dolduran tesettürlü bacýlardan çok 28 Þubat’tan sonra Malatya’dan uçup giden samimi havanýn tekrar vücuda gelme sinyaliydi.
Hanýmeli Eðitim Kültür ve Yardýmlaþma Derneði’nin beyaz perdeye yansýtýlan etkinlik çalýþmalarýný izleyince –çalýnan fondan tut marþ ve ezgilere kadar - Malatya’nýn eski ‘ruhunu/havayý’ teneffüs ettiriyordu.
Aslýnda ben kaybolan bu ruhun özlemini çekiyorum yýllardýr.
Ýhlâs bu ruhta saklýydý.
Samimiyet ruhta vardý.
Takva bu ruhta ortaya çýkýyordu.
Kardeþlik bu ruhla güç veriyordu.
Konuþmacý da buna benzer konulara deðindi.
Resululllah’ýn hayatýndan kesitler ve Sahabe-i Kiram’ýn hayatý…
Evet, insanlar Kur’an ve hadis ipine sýmsýký sarýldýðý zaman ortaya samimiyet, güven ve teslimiyet çýkýyor.
Ben bu konferansta yalnýz katýlýmcýlar deðil Muhammed Emin Yýldýrým’ýn “Aranýzdan bulunmaktan mutluyum. Erzurumluyum ancak tâ ortaokul yýllarýndan beri Malatya’dan esen rüzgar bize kadar gelmiþti ve bu nedenle kendimi biraz Malatyalý görüyorum. Malatya birkaç yýl önce çok þiddetli bir rüzgâra (28 Þubat rüzgârýna) maruz kaldý lakin þimdi hâlâ dimdik ayakta ve þu an salonu hýnca hýnç doldurmuþ durumda…” þeklindeki konuþmasý da beni duygulandýrýp heyecanlandýrmýþtý.
Evet, 28 Þubat rüzgârýn en þiddetli estiði ve Ergenekoncularýn çeþitli senaryolarla sindirmeye çalýþtýðý Malatya belki bitmedi ama -üzülerek ifade ediyorum- üzerinden 28 Þubat baletlerinin geçtiði Malatya hâlâ tam toparlanmýþ deðil.
Her ne kadar bazý etkinlikler bizleri heyecanlandýrsa da, Malatya eski Malatya deðil.
Her ne kadar ilimize davet edilen hocalar, ilim adamlarý, bilim adamlarý hatta film adamlarý Malatya’ya methiyeler yaðsa da Malatya (þimdilik) eski Malatya deðil.
Temennimiz ve özlemimiz; Malatya’mýzda çýkar iliþkilerin bir kenara býrakýlýp kardeþlik iliþkilerinin yeniden izale edilmesidir…
Bu duygu ve temennilerle Hanýmeli Eðitim Kültür ve Yardýmlaþma Derneði’ne tekrara teþekkür ediyorum…