• ÝzEdebiyat > Öykü > Sürrealizm |
61
|
|
|
|
|
Denize olan, sevginin ve özlemin öyküsü...
Yýllar sonra, bu sevginin muhasebesinin yapýldýðý bir karþýlaþma... |
|
62
|
|
|
|
|
Birgün Keþke'lerinizin olmamasý için, Belki'lerinizle yaþamayý deneyin. |
|
63
|
|
|
|
|
Tükenen sayfalarý pervasýzca odanýn dört yanýna savurdu. Artýk önemlerini yitirmiþlerdi çünkü. Yazarken onlara saygý duyuyordu ama tükenmemeliydiler. Biten þeyleri sevmezdi. Etraf kýrmýzý harflerle iþlenen sayfalarla doluydu. Soðuyan çayýný bir dikiþte içti. Ondan da nefret ediyordu. Tek yudumluk zevkten baþka neydi ki zaten! Tek cümle arýyordu. Kendisinde durabileceði, soluklanabileceði tek bir cümle... Ama yazdýklarýnýn hiçbiri bu ayrýcalýðý haketmiyordu. Ara vermeden süren cinneti bir cümlede deðil bir kýtada durdu. |
|
64
|
|
|
|
|
Hadi þimdi býrak o boþ þiþeyi elinden. Kendimizi bulmak için atlayacaðýz, sulara, sulara... Hoop! |
|
65
|
|
|
|
|
Doðanýn uyumu ve bütünlüðü bundan ibaretti demek... |
|
66
|
|
|
|
|
düþlerinden uzaklaþýrken, ellerimden düþen buzdan damlalar
ona söylemek istediðim sözcüklere dönüþüyordu. |
|
67
|
|
|
|
|
Ýnsanýn burnu her kokuya alýþmýyor söyledikleri gibi, bir süre hissetmesen bile yeni kokular tazeliyor sürekli mide kaldýran gerçeði; inekler umarsýzca sýçýyor, neresi olduðuna bakmadan. Onlarý eðitmeye çalýþtýðým zamanlar oldu, saçmalýðýnýn ve gereksizliðinin farkýnda olmadan hem de, kendimi ineklere tuvalet dersi verirken buldum...
... Ýnek kesip bayram yapan bir Hindu’nun manyaklýðýna ulaþtým, yine de yýlmadým, çünkü hýrslýydým ve umutluydum. |
|
68
|
|
|
|
|
"rüzgarýn týslamalarý,bütün gizemleri bu dört kiþinin parlaklýðý gitmiþ gözlerine yansýtýyordu." |
|
69
|
|
|
|
|
Dedeler torunlarýna kýzak yapýp uyandýklarýnda görüp sevinsinler diye usulca baþuçlarýna býrakýyor. |
|
70
|
|
|
|
|
Kapadý gözlerini muhasebesini yaptý hayatýnýn. Açtýðýnda teþekkür etmek için aradý nemli gözler ihtiyarý. Nafileydi arayýþ. Ýhtiyar da kaybolup gitmiþti zifiri karanlýkta. Ýçinde ümitler, hayaller ve mutluluk yeþeren virgüllerini topladý ve cebine koydu. Kesin ve kararlý adýmlarla aydýnlýklara doðru kayboldu.
|
|
71
|
|
|
|
|
sahnem tükürük seline kapýldý...
seyircilerin çoðu boðuldular...
arka sýralarda oturanlar, çýkýþ kapýsýna yakýndýlar...kaçabildiler...
|
|
72
|
|
|
|
|
Ay ýþýðý bitmek üzere, gölgesi kadar mavi ýþýðý kadar sarý. Gökyüzü son yýldýzýný kayýp etti edicek.. |
|
73
|
|
|
|
|
Öyle güzel öyle güzeldi ki Efes ve doða ve hayat ve hayallerim… |
|
74
|
|
|
|
|
parmaklarý direksiyonu kavrarken,
týrnak aralarýnda beyaz zerrecikler göze çarpýyordu. |
|
75
|
|
|
|
|
Seninle birlikte ben de büyüyorum; büyüyüp geliþmemizin sýnýrý yok, durduðumuzda öleceðiz biliyorum. Öldüðümüzde durmuþ olacaðýz. Sana bakýyorlar.. Ama ancak GÖRMEYÝ baþaranlar senin durmadýðýný, DURMADIÐINI anlýyor. |
|
76
|
|
|
|
|
"Ne kadar zamandýr burada olduðunu bilmiyordu. Kapkaranlýk bir hücrede hayaller ve rüyalarla karýþýk bir dünyada bekliyordu. Bu bekleyiþin ne kadar süreceði, sonunda ne olacaðý konusunda bir fikri yoktu." |
|
77
|
|
|
|
|
kendimize benzemediðimiz, varlýðýmýzdan ve özgün yanýmýzdan uzak yanlarýmýzdý anlattýklarým kendi dilimce. iyi okumlar |
|
78
|
|
|
|
|
Birazdan gözlerini açacaksýn ve rüyalarýn en garibi olan Dünya’ya baþlayacaksýn. Aðaracak gün ve senin o garip dünyanýn uzak ayrýntýlarý aydýnlanmaya baþlayacak yavaþ yavaþ...
Günaydýn çocuk!
|
|
79
|
|
|
|
|
“kýrmýzý balýk gölde
kývrýla kývrýla yüzüyor
balýkçý hasan geliyor
oltasýný atýyor”
|
|
80
|
|
|
|
|
Son bir yýlýn ardýnda saklý kalan ve o bir yýl boyunca bulduðum her kaðýt parçasýna karaladýklarým..
"En Benden, En Ýçten" |
|
Anasayfa
