Yine çok yoðun bir günümdeyim. Evdeki her iþ beni bekliyor. Hiç bir eþya, ben dokunmadan kýmýldamýyor yerinden. Toz beni bekliyor; ocak, ben ateþlemeden yanmýyor. Torunumun açýk býrakýp gittiði televizyon , susmak için dokunmamý bekliyor. Çiçekler bile ellerim deðmeyince yapraklarýna, büyümüyor. Kýsacasý, ben olmasam hayat duruyor bu evde.

Benim de ellerim az geliyor iþlere. Bir Kâmuran daha lâzým bu eve. Çok çocuklu bir anne gibiyim. Birini beslerken, diðerleri gözümün içine bakýyorlar. Aðlayaný susturmaya çalýþýrken, su isteyen terkedilmiþ hissediyor kendini. Birini kucaklarken, bir diðeri eteðimi çekiþtiriyor.

Hal böyleyken, kendi isteklerimi gözardý etmek zorunda kalýyorum. Bir düþünüyorum; sabah kahvaltý etmediðimi, saatlerdir kahve içmediðimi anýmsýyorum. Aynadaki kadýný beðenmiyorum hiç. Saçlarý parlaklýðýný yitirmiþ, göz altlarý halkalanmýþ. Saçlar da þekilsiz.

Bir son vermeli bu duruma. Açlýktan ezilen midemin yakarýþlarýna kulak vermekle baþlamalýyým bu iþe. Hazýr birçok iþi bitirmiþken, biraz da kendime zaman ayýrmalýyým. Çünkü evimde bana bakacak hiç kimse yok. Yani kendim de, kendi elime bakýyorum.....Bir tavuðu parçalayýp yaklaþýk beþte birini koydum ocaða. Bir su bardaðý pirinç haþladým pilâv yapmak için. Bu pirinç bana çok ama, belki bir gelen olur.

Yaklaþýk bir saat sonra pilâvý piþirdim. Tavuk da piþti bu arada. Kararlýyým, bugün kendime iyi bakacaðým. Ütülenecek çamaþýrlar, dolapta. Kaç gündür onlarý hatýrlamamaya çalýþýyorum zaten. Salonun halýsýnýn kirlenmiþ olduðunu da çoktan unuttum. Bol yeþillikli ve bol soðanlý salata yaptým. Pilâvý tabaða koyup, üzerine parçalanmýþ tavuðu serpiþtirdim. Bir dost - arkadaþ sohbeti eþliðinde yemek ne güzel olurdu þimdi ! Hemen, çok sevdiðim arakadaþýmý aradým:
- Alo ! Nebahat ! Hadi atla arabana gel, tavuklu pilâv yiyelim.
- Sað ol Kâmuran. Çok iyi olurdu da ablam yok bugün, annemi býrakamam, biliyorsun durumunu.

Derken kýzým aklýma geldi, onu aradým iþ yerinden. Ofisi bana çok yakýn.
- Çok yoðunum anne ! Gelemem.

Evimin giriþ kapýsý önündeki sundurmaya( öyle gibi bir yer iþte) geçtim. Hazýrladýðým tepsinin baþýna oturdum. Tam yemeðe baþlayacakken bir ses duydum:
Merhaba Kâmuran Abla ! Ne yapýyorsunuz ?
- Merhaba Müzeyyen, yemek yiyorum. Hadi gel birlikte yiyelim.
- Yanýmda Aslý da var.
- Olsun!

Oturduk üç kiþi, bir güzel karnýmýzý doyurduk. Tavuk azdý ama yine de doyurdu bizi.Teþekkür edip gittiler konuklarým.

Kendime bu kadar vakit ayýrmak yeter. Ýþlere kaldýðým yerden devam etmeliyim. Baþladým balkondaki çiçeklerin kuru yapraklarýný temizlemeye. O sýrada kapý çaldý. Baktým, Nebahat.
- Tavuklu pilâvý yemeye geldim. Reddettiðime piþman oldum da.
Arkadaþ içeri girdi girmedi, yine kapý zilinin sesini duydum. Bu kez de kýzýmdý gelen.
- Anneciðim ! Tavuklu pilâv bitmedi, di mi ?

" Bir kuþ, bir aðacýn dalýna kýrk yýlda bir konar. Bir daha konuncaya kadar ya kuþ ölür, ya dal kurur."
Siz, siz olun; dalýnýza konan kuþu kaçýrmayýn. Bir daha ya konar, ya konmaz.